Exaltábo te, Dómine, quóniam extraxísti me, *

nec delectásti inimícos meos super me.

Dómine Deus meus, clamávi ad te, *

et sanásti me.

Dómine, eduxísti ab inférno ánimam meam, *

vivificásti me, ut non descénderem in lacum.

Psállite Dómino, sancti eius, *

et confitémini memóriæ sanctitátis eius,

quóniam ad moméntum indignátio eius *

et per vitam volúntas eius.

Ad vésperum demorátur fletus, *

ad matutínum lætítia.

Ego autem dixi in securitáte mea: *

« Non movébor in ætérnum ».

Dómine, in voluntáte tua *

præstitísti decóri meo virtútem;

avertísti fáciem tuam a me, *

et factus sum conturbátus.

Ad te, Dómine, clamábam *

et ad Deum meum deprecábar.

Quæ utílitas in sánguine meo, *

dum descéndo in corruptiónem?

Numquid confitébitur tibi pulvis *

aut annuntiábit veritátem tuam?

Audívit Dóminus et misértus est mei, *

Dóminus factus est adiútor meus.

Convertísti planctum meum in choros mihi, *

conscidísti saccum meum
et accinxísti me lætítia,

ut cantet tibi glória mea et non táceat. *

Dómine Deus meus, in ætérnum confitébor tibi.

Beátus, cui remíssa est iníquitas *

et obtéctum est peccátum.

Beátus vir, cui non imputávit Dóminus delíctum, *

nec est in spíritu eius dolus.

Quóniam tácui, inveteravérunt ossa mea, *

dum rugírem tota die.

Quóniam die ac nocte graváta est super me
manus tua, *

immutátus est vigor meus in ardóribus æstátis.

Peccátum meum cógnitum tibi feci *

et delíctum meum non abscóndi.

Dixi: « Confitébor advérsum me
iniquitátem meam Dómino ». *

Et tu remisísti impietátem peccáti mei.

Propter hoc orábit ad te omnis sanctus *

in témpore opportúno.

Et in dilúvio aquárum multárum *

ad eum non approximábunt.

Tu es refúgium meum,
a tribulatióne conservábis me; *

exsultatiónibus salútis circúmdabis me.

Intelléctum tibi dabo
et ínstruam te in via, qua gradiéris; *

firmábo super te óculos meos.

Nolíte fíeri sicut equus et mulus, *

quibus non est intelléctus;

in camo et freno si accédis ad constringéndum, *

non appróximant ad te.

Multi dolóres ímpii, *

sperántem autem in Dómino
misericórdia circúmdabit.

Lætámini in Dómino et exsultáte, iusti, *

et gloriámini, omnes recti corde.

Ap 11, 17-18; 12, 10b-12a

Grátias ágimus tibi, *

Dómine Deus omnípotens,

qui es et qui eras, *

quia accepísti virtútem tuam magnam
et regnásti.

Et irátæ sunt gentes, *

et advénit ira tua, et tempus mortuórum iudicári,

et réddere mercédem servis tuis
prophétis et sanctis *

et timéntibus nomen tuum, pusíllis et magnis.

Nunc facta est salus et virtus et regnum Dei nostri *

et potéstas Christi eius,

quia proiéctus est accusátor fratrum nostrórum, *

qui accusábat illos ante conspéctum Dei nostri
die ac nocte.

Et ipsi vicérunt illum propter sánguinem Agni *

et propter verbum testimónii sui;

et non dilexérunt ánimam suam *

usque ad mortem.

Proptérea lætámini, cæli *

et qui habitátis in eis.

Lc 1, 46-55

Magníficat *

ánima mea Dóminum,

et exsultávit spíritus meus *

in Deo salvatóre meo,

quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.