Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Candor ætérnæ Deitátis alme,
Christe, tu lumen, vénia atque vita
ádvenis, morbis hóminum medéla,
porta salútis.
Intonat terræ chorus angelórum
cǽlicum carmen, nova sæcla dicens,
glóriam Patri, generíque nostro
gáudia pacis.
Qui iaces parvus dóminans et orbi,
Vírginis fructus sine labe sanctæ,
Christe, iam mundo potiáris omni,
semper amándus.
Násceris cælos pátriam datúrus,
unus e nobis, caro nostra factus;
ínnova mentes, trahe caritátis
péctora vinclis.
Cœtus exsúltans canit ecce noster,
ángelis læto sociátus ore,
et Patri tecum parilíque Amóri
cántica laudis. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Cantáte Dómino, mementóte mirabílium eius quæ fecit.
Confitémini Dómino et invocáte nomen eius, *
annuntiáte inter gentes ópera eius.
Cantáte ei et psállite ei, *
meditámini in ómnibus mirabílibus eius.
Laudámini in nómine sancto eius, *
lætétur cor quæréntium Dóminum.
Quǽrite Dóminum et poténtiam eius, *
quǽrite fáciem eius semper.
Mementóte mirabílium eius, quæ fecit, *
prodígia eius et iudícia oris eius:
semen Abraham, servi eius, *
fílii Iacob, elécti eius.
Ipse Dóminus Deus noster; *
in univérsa terra iudícia eius.
Memor fuit in sǽculum testaménti sui, *
verbi, quod mandávit in mille generatiónes,
quod dispósuit cum Abraham, *
et iuraménti sui ad Isaac.
Et státuit illud Iacob in præcéptum *
et Israel in testaméntum ætérnum
dicens: « Tibi dabo terram Chánaan *
funículum hereditátis vestræ ».
Cum essent número brevi, *
paucíssimi et peregríni in ea
et pertransírent de gente in gentem *
et de regno ad pópulum álterum,
non permísit hóminem nocére eis *
et corrípuit pro eis reges:
« Nolíte tángere christos meos *
et in prophétis meis nolíte malignári ».
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cantáte Dómino, mementóte mirabílium eius quæ fecit.
Ant. 2 Vénditum iustum Dóminus non derelíquit, sed a peccatóribus liberávit eum.
Et vocávit famem super terram *
et omne báculum panis contrívit.
Misit ante eos virum, *
in servum venúmdatus est Ioseph.
Strinxérunt in compédibus pedes eius, *
in ferrum intrávit collum eius,
donec veníret verbum eius, *
elóquium Dómini purgáret eum.
Misit rex et solvit eum, *
princeps populórum, et dimísit eum;
constítuit eum dóminum domus suæ *
et príncipem omnis possessiónis suæ,
ut erudíret príncipes eius sicut semetípsum *
et senes eius prudéntiam docéret.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vénditum iustum Dóminus non derelíquit, sed a peccatóribus liberávit eum.
Ant. 3 Memor fuit Dóminus verbi sancti sui, et edúxit pópulum suum in exsultatióne.
Et intrávit Israel in Ægýptum, *
et Iacob peregrínus fuit in terra Cham.
Et auxit pópulum suum veheménter *
et confortávit eum super inimícos eius.
Convértit cor eórum, ut odírent pópulum eius *
et dolum fácerent in servos eius.
Misit Móysen servum suum, *
Aaron, quem elégit.
Pósuit in eis verba signórum suórum *
et prodigiórum in terra Cham.
Misit ténebras et obscurávit, *
et restitérunt sermónibus eius.
Convértit aquas eórum in sánguinem *
et occídit pisces eórum.
Edidit terra eórum ranas *
in penetrálibus regum ipsórum.
Dixit, et venit cœnomýia *
et scínifes in ómnibus fínibus eórum.
Pósuit plúvias eórum grándinem, *
ignem comburéntem in terra ipsórum.
Et percússit víneas eórum et ficúlneas eórum *
et contrívit lignum fínium eórum.
Dixit, et venit locústa *
et bruchus, cuius non erat númerus,
et comédit omne fenum in terra eórum *
et comédit fructum terræ eórum.
Et percússit omne primogénitum in terra eórum, *
primítias omnis róboris eórum.
Et edúxit eos cum argénto et auro; *
et non erat in tríbubus eórum infírmus.
Lætáta est Ægýptus in profectióne eórum, *
quia incúbuit timor eórum super eos.
Expándit nubem in protectiónem *
et ignem, ut lucéret eis per noctem.
Petiérunt, et venit cotúrnix, *
et pane cæli saturávit eos.
Dirúpit petram, et fluxérunt aquæ, *
abiérunt in sicco flúmina.
Quóniam memor fuit verbi sancti sui *
ad Abraham púerum suum.
Et edúxit pópulum suum in exsultatióne, *
eléctos suos in lætítia.
Et dedit illis regiónes géntium, *
et labóres populórum possedérunt,
ut custódiant iustificatiónes eius *
et leges eius servent.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Memor fuit Dóminus verbi sancti sui, et edúxit pópulum suum in exsultatióne.
In ipso vita erat.
Et vita erat lux hóminum.
LECTIO PRIOR
De Epístola ad Colossénses
3, 17 – 4, 1
Vita familiæ christianæ
Fratres: Omne, quodcúmque fácitis in verbo aut in ópere, ómnia in nómine Dómini Iesu grátias agéntes Deo Patri per ipsum.
Mulíeres, súbditæ estóte viris, sicut opórtet in Dómino. Viri, dilígite uxóres et nolíte amári esse ad illas. Fílii, obœdíte paréntibus per ómnia, hoc enim plácitum est in Dómino. Patres, nolíte ad indignatiónem provocáre fílios vestros, ut non pusíllo ánimo fiant. Servi, obœdíte per ómnia dóminis carnálibus, non ad óculum serviéntes, quasi homínibus placéntes, sed in simplicitáte cordis, timéntes Dóminum. Quodcúmque fácitis, ex ánimo operámini sicut Dómino et non homínibus, sciéntes quod a Dómino accipiétis retributiónem hereditátis. Dómino Christo servíte; qui enim iniúriam facit, recípiet id, quod iníque gessit, et non est personárum accéptio.
Dómini, quod iustum est et æquum, servis præstáte, sciéntes quóniam et vos Dóminum habétis in cælo.
RESPONSORIUM
Col 3, 17
Omne quodcúmque fácitis in verbo aut in ópere, * Omnia in nómine Dómini Iesu.
Grátias agéntes Deo et Patri per ipsum. * Omnia in nómine Dómini Iesu.
LECTIO ALTERA
Ex Capítibus quínquies centénis sancti Máximi Confessóris abbátis
(Centuria 1, 8-13: PG 90, 1182-1186)
Mysterium semper novum
Dei Verbum, carne semel natum (quæ eius propénsa benígnitas ac humánitas est), iis qui velint, semper volens spíritu náscitur; fitque infans, se in illis virtútibus infórmans; ac quo módulo cápere novit suscipiéntem, seípsum maniféstat, nulla livóris labe ac invídia, suæ magnitúdinis amplitúdinem mínuens, sed quasi mensúra ac modo cupiéntium vidére facultátem explórans, sempérque præ mystérii excelléntia, cunctis inaspectábilis perínde persevérans.
Quámobrem divínus Apóstolus, mystérii vim sapiénter consíderans: Iesus Christus, inquit, heri et hódie; ipse et in sǽcula; ita nimírum, mystérium semper novum intéllegens, nulláque umquam mentis comprehensióne consenéscens.
Náscitur Christus Deus, assumptióne carnis ánima intellegénte prǽditæ, factus homo; qui ipse rebus concésserat, ut ex níhilo procéderent: stella ab Oriénte intérdiu conspícua micat, magósque ducit quo loco Verbum assúmpta carne iacet; ut osténdat Verbum, quod continétur in lege et prophétis, mýstice superáre sénsuum notítiam et gentes addúcere ad máximum cognitiónis lumen.
Plane enim legis sermo ac prophéticus, stellæ instar, pie intelléctus, eos qui grátiæ vi secúndum propósitum vocáti sunt, ad Verbum incarnátum agnoscéndum addúcit.
Idcírco Deus fit perféctus homo, nihil eórum quæ erant natúræ, uno dumtáxat dempto peccáto (quando nec ipsum ex censu natúræ erat), demútans; ut carnis esca obiécta, eius vorándæ insatiábilem dracónem, illíque inhiántem, provocáret; carnis scílicet, quæ illi venénum futúra erat, obténtu, Deitátis in ea occúltæ poténtia, ipsum pénitus proflígans; humánæ vero natúræ remédium foret, ad prístinam eam grátiam instáurans, Deitátis ítidem in ea poténtia.
Quemádmodum enim ille, effúso in sciéntiæ lignum venéno suo, natúram gustu corrúperat; sic et ipse domínicam carnem vorándam præsúmens, Deitátis in ea virtúte, corrúptus interitúque sublátus est.
Magnum divínæ incarnatiónis mystérium, semper mystérium manet; quo plane modo Verbum in carne, persóna sua essentiáliter est, quod essentiáliter éadem persóna totum útique exsístit apud Patrem? Quómodo idem, tum totum Deus natúra est, totúmque natúra homo factum est; neutra prorsus desideráta natúra, neque divína, qua Deus est, neque vero nostra, qua homo factum est?
Hæc sola fides capit mystéria, ipsa nimírum substántia et basis eárum rerum, quæ omnem mentis sensum et ratiónem excédunt.
RESPONSORIUM
Io 1, 14. 1
Verbum caro factum est, et habitávit in nobis: * Cuius glóriam vídimus, quasi Unigéniti a Patre, plenum grátiæ et veritátis.
In princípio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. * Cuius glóriam vídimus, quasi Unigéniti a Patre, plenum grátiæ et veritátis.
ORATIO
Orémus.
Concéde nobis, omnípotens Deus, ut salutáre tuum, quod ad redemptiónem mundi luce nova cælórum procéssit, nostris semper innovándis córdibus oriátur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
Deo grátias.
In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2024 J. Vidéky