Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Magi vidéntes párvulum
eóa promunt múnera,
stratíque votis ófferunt
tus, myrrham et aurum régium.
Agnósce clara insígnia
virtútis ac regni tui,
Puer, cui trinam Pater
prædestinávit índolem:
Regem Deúmque annúntiant
thesáurus et fragrans odor
turis Sabǽi, at mýrrheus
pulvis sepúlcrum prǽdocet.
O sola magnárum úrbium
maior Bethlem, cui cóntigit
ducem salútis cǽlitus
incorporátum gígnere!
Hunc et prophétis téstibus
isdémque signatóribus
testátor et sator iubet
adíre regnum et cérnere:
Regnum quod ambit ómnia
dia et marína et térrea
a solis ortu ad éxitum
et tártara et cælum supra.
Iesu, tibi sit glória,
qui te revélas géntibus,
cum Patre et almo Spíritu,
in sempitérna sǽcula. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Salvásti nos, Dómine, et in nómine tuo confitébimur in sǽculum.
Deus, áuribus nostris audívimus; †
patres nostri annuntiavérunt nobis *
opus, quod operátus es in diébus eórum, in diébus antíquis.
Tu manu tua gentes depulísti et plantásti illos, *
afflixísti pópulos et dilatásti eos.
Nec enim in gládio suo possedérunt terram, *
et bráchium eórum non salvávit eos;
sed déxtera tua et bráchium tuum et illuminátio vultus tui, *
quóniam complacuísti in eis.
Tu es rex meus et Deus meus, *
qui mandas salútes Iacob.
In te inimícos nostros proiécimus, *
et in nómine tuo conculcávimus insurgéntes in nos.
Non enim in arcu meo sperábo, *
et gládius meus non salvábit me.
Tu autem salvásti nos de affligéntibus nos *
et odiéntes nos confudísti.
In Deo gloriábimur tota die *
et in nómine tuo confitébimur in sǽculum.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salvásti nos, Dómine, et in nómine tuo confitébimur in sǽculum.
Ant. 2 Parce, Dómine, et ne des hereditátem tuam in oppróbrium.
Nunc autem reppulísti et confudísti nos *
et non egrediéris, Deus, cum virtútibus nostris.
Convertísti nos retrórsum coram inimícis nostris, *
et, qui odérunt nos, diripuérunt sibi.
Dedísti nos tamquam oves ad vescéndum *
et in géntibus dispersísti nos.
Vendidísti pópulum tuum sine lucro, *
nec dítior factus es in commutatióne eórum.
Posuísti nos oppróbrium vicínis nostris, *
subsannatiónem et derísum his, qui sunt in circúitu nostro.
Posuísti nos similitúdinem in géntibus, *
commotiónem cápitis in pópulis.
Tota die verecúndia mea contra me est, *
et confúsio faciéi meæ coopéruit me
a voce exprobrántis et obloquéntis, *
a fácie inimíci et ultóris.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Parce, Dómine, et ne des hereditátem tuam in oppróbrium.
Ant. 3 Exsúrge, Dómine, et rédime nos propter misericórdiam tuam.
Hæc ómnia venérunt super nos, †
nec oblíti sumus te; *
et iníque non égimus in testaméntum tuum.
Et non recéssit retro cor nostrum, *
nec declinavérunt gressus nostri a via tua;
sed humiliásti nos in loco vúlpium *
et operuísti nos umbra mortis.
Si oblíti fuérimus nomen Dei nostri *
et si expandérimus manus nostras ad deum aliénum,
nonne Deus requíret ista? *
Ipse enim novit abscóndita cordis.
Quóniam propter te mortificámur tota die, *
æstimáti sumus sicut oves occisiónis.
Evígila quare obdórmis, Dómine? *
Exsúrge et ne repéllas in finem.
Quare fáciem tuam avértis, *
oblivísceris inópiæ nostræ et tribulatiónis nostræ?
Quóniam humiliáta est in púlvere ánima nostra, *
conglutinátus est in terra venter noster.
Exsúrge, Dómine, ádiuva nos *
et rédime nos propter misericórdiam tuam.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exsúrge, Dómine, et rédime nos propter misericórdiam tuam.
Dóminus vias suas docébit nos.
Et ambulábimus in sémitis eius.
LECTIO PRIOR
De libro Isaíæ prophétæ
63, 7-19
Rememoratio misericordiæ Dei in derelictione populi
Miseratiónum Dómini recordábor,
laudum Dómini
super ómnibus, quæ réddidit nobis Dóminus,
et super multitúdinem bonórum dómui Israel,
quæ largítus est eis secúndum misericórdias suas
et secúndum multitúdinem miseratiónum suárum.
Et dixit: « Verúmtamen pópulus meus est,
fílii, qui non delúdent »;
et factus est eis salvátor.
In omni tribulatióne eórum non legátus neque ángelus,
sed ipse salvávit eos.
In dilectióne sua et in indulgéntia sua ipse redémit eos
et sústulit eos et portávit eos
cunctis diébus sǽculi.
Ipsi autem ad iracúndiam provocavérunt
et afflixérunt spíritum sanctitátis eius;
et convérsus est eis in inimícum
et ipse debellávit eos.
Et recordátus est diérum antiquórum,
Móysi et pópuli sui.
Ubi est qui edúxit eos de mari
cum pastóre gregis sui?
Ubi est qui pósuit in médio eius
spíritum sanctitátis suæ?
Qui addúxit ad déxteram Móysi
bráchium maiestátis suæ,
qui scidit aquas ante eos,
ut fáceret sibi nomen sempitérnum,
qui dedúxit eos per abýssos
quasi equum per desértum, et non impingébant?
Sicut arméntum, quod descéndit per vallem,
spíritus Dómini fecit eos quiéscere;
sic conduxísti pópulum tuum,
ut fáceres tibi nomen glóriæ.
Atténde de cælo et vide
de habitáculo sancto tuo et glóriæ tuæ;
ubi est zelus tuus et fortitúdo tua?
Commótio víscerum tuórum et misericórdiæ tuæ
super me continuérunt se.
Tu enim pater noster.
Abraham enim nescit nos,
et Israel ignórat nos;
tu, Dómine, pater noster,
redémptor noster:
a sǽculo nomen tuum.
Quare erráre nos fecísti, Dómine, de viis tuis,
indurásti cor nostrum, ne timerémus te?
Convértere propter servos tuos,
tribus hereditátis tuæ.
Brevi témpore hereditavérunt
pópulum sanctum tuum,
hostes nostri conculcavérunt sanctuárium tuum.
Facti sumus a sǽculo,
cum non dominaréris nostri,
neque invocarétur nomen tuum super nos.
Utinam dirúmperes cælos et descénderes!
A fácie tua montes deflúerent.
RESPONSORIUM
Is 63, 17. 19
Quare erráre nos fecísti, Dómine, de viis tuis, indurásti cor nostrum, ne timerémus te? * Utinam dirúmperes cælos et descénderes!
Convértere propter servos tuos, tribus hereditátis tuæ. * Utinam dirúmperes cælos et descénderes!
LECTIO ALTERA
Ex Oratiónibus sancti Procli Constantinopolitáni epíscopi
(Oratio 7 in sancta Theophania, 1-3: PG 65, 758-759)
Aquarum sanctificatio
Christus mundo appáruit, mundúmque incompósitum ornans, præclárum lætúmque réddidit. Mundi peccátum suscépit, ac mundi hostem deiécit. Aquárum fontes sanctificávit, hominúmque ánimas illuminávit. Mirácula miráculis intéxuit maióribus.
Hódie namque terra et mare Salvatóris grátiam inter se partíta sunt, mundúsque univérsus lætítia perfúsus est; ac hodiérnus dies maióra præcedénti sollemnitáte miraculórum increménta osténdit.
Nam in superióri nataliciórum Salvatóris sollémni die aggaudébat terra, quod Dóminum portáret in præsépio; at in præsénti hoc Theophaniórum die mare summo gáudio éxsilit ac gestit; gestit autem, eo quod sanctificatiónis benedictiónem médio Iordáne recéperit.
In antecedénti sollemnitáte imperféctus infans exhibebátur, nostram attéstans imperfectiónem: at in præsénti die festo perféctus conspícitur, eum subobscúre desígnans, qui perféctus ex perfécto procédit. Illic Rex córporis púrpuram índuit; hic fons flumen circúmdat ac velut ámicit.
Agite ígitur, nóvaque ac stupénda vidéte mirácula: nempe iustítiæ solem in Iordáne lavántem, ignem aqua mersum, Deúmque minístro hómine sanctificátum.
Hódie omnis creatúra hymnis pérsonans clamat: Benedíctus qui venit in nómine Dómini. Benedíctus qui omni témpore venit: non enim nunc primum ádvenit.
Ecquísnam iste est? dic clárius, oro te, beáte David: Deus Dóminus, et illúxit nobis. Nec David solum id prophéta dicit, verum étiam Paulus apóstolus, suo ei astípulans testimónio, in hæc verba ait: Appáruit grátia Dei, salutáris ómnibus homínibus, erúdiens nos. Non alíquibus, sed ómnibus: ómnibus namque, Iudǽis páriter ac Græcis, salútem per baptísmum elargítur, commúne univérsis benefícium baptísma propónens.
Agite, spectáte mirum novúmque dilúvium, maius præstantiúsque dilúvio, quod Noe tempóribus fuit. Illic enim dilúvii aqua humánum interémit genus; at hic baptísmi aqua, eius poténtia qui est baptizátus, mórtuos revocávit ad vitam. Colúmba illic, olívæ ramum ore ferens, Christi Dómini odóris designávit fragrántiam; hic autem Spíritus Sanctus, in colúmbæ spécie advéniens, Dóminum misericórdem osténdit.
RESPONSORIUM
Hódie nobis appáruit lumen de lúmine, quem Ioánnes baptizávit in Iordáne flúmine: * Ipsum crédimus natum ex María Vírgine.
Cæli apérti sunt super eum, et vox Patris audíta est. * Ipsum crédimus natum ex María Vírgine.
ORATIO
Orémus.
Deus, illuminátor ómnium géntium, da pópulis tuis perpétua pace gaudére, et illud córdibus nostris spléndidum lumen infúnde, quod patrum nostrórum méntibus aspersísti. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
Deo grátias.
In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2024 J. Vidéky