Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:
Médiæ noctis tempus est;
prophética vox ádmonet
dicámus laudes ut Deo
Patri semper ac Fílio,
Sancto quoque Spirítui:
perfécta enim Trínitas
uniúsque substántiæ
laudánda nobis semper est.
Terrórem tempus hoc habet,
quo, cum vastátor ángelus
Ægýpto mortem íntulit,
delévit primogénita.
Hæc iustis hora salus est,
quos tunc ibídem ángelus
ausus puníre non erat,
signum formídans sánguinis.
Ægýptus flebat fórtiter
tantórum diro fúnere;
solus gaudébat Israel
agni protéctus sánguine.
Nos verus Israel sumus:
lætámur in te, Dómine,
hostem spernéntes et malum,
Christi defénsi sánguine.
Dignos nos fac, rex óptime,
futúri regni glória,
ut mereámur láudibus
ætérnis te concínere. Amen.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:
Salve dies, diérum glória,
dies felix Christi victória,
dies digna iugi lætítia,
dies prima.
Lux divína cæcis irrádiat,
in qua Christus inférnum spóliat,
mortem vincit et reconcíliat
summis ima.
Sempitérni regis senténtia
sub peccáto conclúsit ómnia;
ut infírmis supérna grátia
subveníret,
Dei virtus et sapiéntia
temperávit iram cleméntia,
cum iam mundus in præcipítia
totus iret.
Resurréxit liber ab ínferis
restaurátor humáni géneris,
ovem suam repórtans úmeris
ad supérna.
Angelórum pax fit et hóminum,
plenitúdo succréscit órdinum,
triumphántem laus decet Dóminum,
laus ætérna.
Harmoníæ cæléstis pátriæ
vox concórdet matris Ecclésiæ,
« Allelúia » frequéntet hódie
plebs fidélis.
Triumpháto mortis império,
triumpháli fruámur gáudio;
in terra pax, et iubilátio
sit in cælis. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Quis ascéndet in montem Dómini, aut quis stabit in loco sancto eius?
Dómini est terra et plenitúdo eius, *
orbis terrárum et qui hábitant in eo.
Quia ipse super mária fundávit eum *
et super flúmina firmávit eum.
Quis ascéndet in montem Dómini, *
aut quis stabit in loco sancto eius?
Innocens mánibus et mundo corde, †
qui non levávit ad vana ánimam suam, *
nec iurávit in dolum.
Hic accípiet benedictiónem a Dómino *
et iustificatiónem a Deo salutári suo.
Hæc est generátio quæréntium eum, *
quæréntium fáciem Dei Iacob.
Attóllite, portæ, cápita vestra, †
et elevámini, portæ æternáles, *
et introíbit rex glóriæ.
Quis est iste rex glóriæ? *
Dóminus fortis et potens, Dóminus potens in prœ́lio.
Attóllite, portæ, cápita vestra, †
et elevámini, portæ æternáles, *
et introíbit rex glóriæ.
Quis est iste rex glóriæ? *
Dominus virtútum ipse est rex glóriæ.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quis ascéndet in montem Dómini, aut quis stabit in loco sancto eius?
Ant. 2 Benedícite, gentes, Deum nostrum, qui pósuit ánimam nostram ad vitam, allelúia.
Iubiláte Deo, omnis terra, †
psalmum dícite glóriæ nóminis eius, *
glorificáte laudem eius.
Dícite Deo: « Quam terribília sunt ópera tua. *
Præ multitúdine virtútis tuæ blandiéntur tibi inimíci tui.
Omnis terra adóret te et psallat tibi, *
psalmum dicat nómini tuo ».
Veníte et vidéte ópera Dei, *
terríbilis in adinventiónibus super fílios hóminum.
Convértit mare in áridam, †
et in flúmine pertransíbunt pede; *
ibi lætábimur in ipso.
Qui dominátur in virtúte sua in ætérnum, †
óculi eius super gentes respíciunt; *
rebélles non exalténtur in semetípsis.
Benedícite, gentes, Deum nostrum, *
et audítam fácite vocem laudis eius;
qui pósuit ánimam nostram ad vitam *
et non dedit in commotiónem pedes nostros.
Quóniam probásti nos, Deus; *
igne nos examinásti, sicut examinátur argéntum.
Induxísti nos in láqueum, *
posuísti tribulatiónes in dorso nostro.
Imposuísti hómines super cápita nostra, †
transívimus per ignem et aquam, *
et eduxísti nos in refrigérium.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Benedícite, gentes, Deum nostrum, qui pósuit ánimam nostram ad vitam, allelúia.
Ant. 3 Audíte, omnes, qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ, allelúia.
Introíbo in domum tuam in holocáustis; *
reddam tibi vota mea,
quæ protulérunt lábia mea, *
et locútum est os meum in tribulatióne mea.
Holocáusta medulláta ófferam tibi cum incénso aríetum, *
ófferam tibi boves cum hircis.
Veníte, audíte, †
et narrábo, omnes, qui timétis Deum, *
quanta fecit ánimæ meæ.
Ad ipsum ore meo clamávi *
et exaltávi in lingua mea.
Iniquitátem si aspéxi in corde meo, *
non exáudiet Dóminus.
Proptérea exaudívit Deus, *
atténdit voci deprecatiónis meæ.
Benedíctus Deus, qui non amóvit oratiónem meam *
et misericórdiam suam a me.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Audíte, omnes, qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ, allelúia.
Vivus est sermo Dei et éfficax.
Et penetrabílior omni gládio ancípiti.
LECTIO PRIOR
Incipit liber Iob
1, 1-22
Iob bonis suis privatur
Vir erat in terra Hus nómine Iob et erat vir ille simplex et rectus ac timens Deum et recédens a malo. Natíque sunt ei septem fílii et tres fíliæ. Et fuit posséssio eius septem mília óvium et tria mília camelórum quingénta quoque iuga boum et quingéntæ ásinæ ac família multa nimis; erátque vir ille magnus inter omnes Orientáles.
Et ibant fílii eius et faciébant convívium per domos unusquísque in die suo; et mitténtes vocábant tres soróres suas, ut coméderent et bíberent cum eis. Cumque in orbem transíssent dies convívii, mittébat ad eos Iob et sanctificábat illos; consurgénsque dilúculo offerébat holocáusta pro síngulis. Dicébat enim: « Ne forte peccáverint fílii mei et benedíxerint Deo in córdibus suis ». Sic faciébat Iob cunctis diébus.
Quadam autem die, cum veníssent fílii Dei, ut assísterent coram Dómino, áffuit inter eos étiam Satan. Cui dixit Dóminus: « Unde venis? ». Qui respóndens ait: « Circuívi terram et perambulávi eam ». Dixítque Dóminus ad eum: « Numquid considerásti servum meum Iob quod non sit ei símilis in terra, homo simplex et rectus ac timens Deum et recédens a malo? ».
Cui respóndens Satan ait: « Numquid Iob frustra timet Deum? Nonne tu vallásti eum ac domum eius universámque substántiam per circúitum, opéribus mánuum eius benedixísti, et posséssio eius crevit in terra? Sed exténde páululum manum tuam et tange cuncta, quæ póssidet, nisi in fáciem benedíxerit tibi ». Dixit ergo Dóminus ad Satan: « Ecce, univérsa, quæ habet, in manu tua sunt; tantum in eum ne exténdas manum tuam ». Egressúsque est Satan a fácie Dómini.
Cum autem quadam die fílii et fíliæ eius coméderent et bíberent vinum in domo fratris sui primogéniti, núntius venit ad Iob, qui díceret: « Boves arábant, et ásinæ pascebántur iuxta eos; et irruérunt Sabǽi tulerúntque eos et púeros percussérunt gládio, et evási ego solus, ut nuntiárem tibi ».
Cumque adhuc ille loquerétur, venit alter et dixit: « Ignis Dei cécidit e cælo et ussit oves puerósque consúmpsit, et effúgi ego solus, ut nuntiárem tibi ». Sed et illo adhuc loquénte, venit álius et dixit: « Chaldǽi fecérunt tres turmas et invasérunt camélos et tulérunt eos, necnon et púeros percussérunt gládio, et ego fugi solus, ut nuntiárem tibi ».
Adhuc loquebátur ille, et ecce álius intrávit et dixit: « Fíliis tuis et filiábus vescéntibus et bibéntibus vinum in domo fratris sui primogéniti, repénte ventus véhemens írruit a regióne desérti et concússit quáttuor ángulos domus; quæ córruens oppréssit líberos tuos, et mórtui sunt, et effúgi ego solus, ut nuntiárem tibi ».
Tunc surréxit Iob et scidit vestiménta sua et, tonso cápite, córruens in terram adorávit et dixit:
« Nudus egréssus sum de útero matris meæ
et nudus revértar illuc.
Dóminus dedit, Dóminus ábstulit;
sicut Dómino plácuit, ita factum est:
sit nomen Dómini benedíctum ».
In ómnibus his non peccávit Iob lábiis suis, neque stultum quid contra Deum locútus est.
RESPONSORIUM
Iob 2, 10b; 1, 21
Si bona suscépimus de manu Dei, mala autem quare non suscipiámus? * Dóminus dedit, Dóminus ábstulit; sicut Dómino plácuit, ita factum est: sit nomen Dómini benedíctum.
Nudus egréssus sum de útero matris meæ, et nudus revértar illuc. * Dóminus dedit, Dóminus ábstulit; sicut Dómino plácuit, ita factum est: sit nomen Dómini benedíctum.
LECTIO ALTERA
E Morálium libris sancti Gregórii Magni papæ in Iob
(Lib. 1, 2. 36: PL 75, 529-530. 543-544)
Vir simplex et rectus, timens Deum
Nonnúlli ita sunt símplices, ut rectum quid sit ignórent. Sed eo veræ simplicitátis innocéntiam déserunt, quo ad virtútem rectitúdinis non assúrgunt; quia dum cauti esse per rectitúdinem nésciunt, nequáquam innocéntes persístere per simplicitátem possunt.
Hinc est quod Paulus discípulos ádmonet dicens: Volo vos sapiéntes esse in bono, símplices autem in malo. Hinc rursum dicit: Nolíte púeri éffici sénsibus, sed malítia párvuli estóte.
Hinc per semetípsam Véritas discípulis prǽcipit, dicens: Estóte prudéntes sicut serpéntes, et símplices sicut colúmbæ. Utráque enim necessário in admonitióne coniúnxit: ut et simplicitátem colúmbæ astútia serpéntis instrúeret, et rursum serpéntis astútiam colúmbæ simplícitas temperáret.
Hinc est quod Sanctus Spíritus præséntiam suam homínibus, non in colúmba solúmmodo, sed étiam in igne patefécit. Per colúmbam quippe simplícitas, per ignem vero zelus indicátur. In colúmba ígitur et in igne osténditur: quia quicúmque illo pleni sunt, sic mansuetúdini simplicitátis insérviunt, ut contra culpas delinquéntium étiam zelo rectitúdinis accendántur.
Simplex et rectus, timens Deum et recédens a malo. Quisquis ætérnam pátriam áppetit, simplex procul dúbio et rectus vivit: simplex vidélicet ópere, rectus fide; simplex in bonis quæ inférius péragit, rectus in summis quæ in íntimis sentit. Sunt namque nonnúlli qui in bonis quæ fáciunt símplices non sunt, dum non in iis retributiónem intérius, sed extérius favórem quærunt. Unde bene per quendam sapiéntem dícitur: Væ peccatóri terram ingrediénti duábus viis. Duábus quippe viis peccátor terram ingréditur, quando et Dei est quod ópere éxhibet, et mundi quod per cogitatiónem quærit.
Bene autem dícitur: Timens Deum et recédens a malo; quia sancta electórum Ecclésia simplicitátis suæ et rectitúdinis vias timóre ínchoat, sed caritáte consúmmat. Cui tunc est fúnditus a malo recédere, cum ex amóre Dei cœ́perit iam nolle peccáre. Cum vero adhuc timóre bona agit, a malo pénitus non recéssit; quia eo ipso peccat, quo peccáre vellet, si inúlte potuísset.
Recte ergo cum timére Deum Iob dícitur, recédere étiam a malo perhibétur; quia dum metum cáritas séquitur, ea quæ mente relínquitur, étiam per cogitatiónis propósitum, culpa calcátur.
RESPONSORIUM
Hebr 13, 21; 2 Mac 1, 4
Aptet vos Deus in omni bono, ut faciátis voluntátem eius; * Fáciens in nobis quod pláceat coram se per Iesum Christum.
Adapériat cor vestrum in lege sua et in præcéptis suis. * Fáciens in nobis quod pláceat coram se per Iesum Christum.
HYMNUS
Te Deum laudámus: *
te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem, *
omnis terra venerátur.
Tibi omnes ángeli, *
tibi cæli et univérsæ potestátes:
tibi chérubim et séraphim *
incessábili voce proclámant:
Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *
Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra *
maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus *
Apostolórum chorus,
te prophetárum *
laudábilis númerus,
te mártyrum candidátus *
laudat exércitus.
Te per orbem terrárum *
sancta confitétur Ecclésia,
Patrem *
imménsæ maiestátis;
venerándum tuum verum *
et únicum Fílium;
Sanctum quoque *
Paráclitum Spíritum.
Tu rex glóriæ, *
Christe.
Tu Patris *
sempitérnus es Fílius.
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *
non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, *
aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, *
in glória Patris.
Iudex créderis *
esse ventúrus.
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *
quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum sanctis tuis *
in glória numerári.
Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *
et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, *
et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies *
benedícimus te;
et laudámus nomen tuum in sǽculum, *
et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto *
sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, *
miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *
quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: *
non confúndar in ætérnum.
ORATIO
Orémus.
Da nobis, quǽsumus, Dómine, ut et mundi cursus pacífico nobis tuo órdine dirigátur, et Ecclésia tua tranquílla devotióne lætétur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
Deo grátias.
In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2024 J. Vidéky