Dúplices corde ódio hábui *

et legem tuam diléxi.

Tegmen et scutum meum es tu, *

et in verbum tuum supersperávi.

Declináte a me, malígni, *

et servábo præcépta Dei mei.

Súscipe me secúndum elóquium tuum, et vivam; *

et non confúndas me ab exspectatióne mea.

Susténta me, et salvus ero *

et delectábor in iustificatiónibus tuis semper.

Sprevísti omnes discedéntes a iustificatiónibus tuis, *

quia mendácium cogitátio eórum.

Quasi scóriam delésti omnes peccatóres terræ; *

ídeo diléxi testimónia tua.

Hórruit a timóre tuo caro mea; *

a iudíciis enim tuis tímui.

Glória Patri et Fílio *

et Spirítui Sancto,

sicut erat in princípio et nunc et semper *

et in sǽcula sæculórum. Amen.

Deus, venérunt gentes in hereditátem tuam, †

polluérunt templum sanctum tuum, *

posuérunt Ierúsalem in ruínas.

Dedérunt morticína servórum tuórum escas volatílibus cæli, *

carnes sanctórum tuórum béstiis terræ.

Effudérunt sánguinem eórum tamquam aquam in circúitu Ierúsalem, *

et non erat qui sepelíret.

Facti sumus oppróbrium vicínis nostris, *

subsannátio et illúsio his, qui in circúitu nostro sunt.

Usquequo, Dómine? †

Irascéris in finem? *

Accendétur velut ignis zelus tuus?

Ne memíneris iniquitátum patrum nostrórum, †

cito antícipent nos misericórdiæ tuæ, *

quia páuperes facti sumus nimis.

Adiuva nos, Deus salutáris nostri, *

propter glóriam nóminis tui et líbera nos;

et propítius esto peccátis nostris *

propter nomen tuum.

Quare dicent in géntibus: « Ubi est Deus eórum? ». †

Innotéscat in natiónibus coram óculis nostris *

últio sánguinis servórum tuórum, qui effúsus est.

Intróeat in conspéctu tuo gémitus compeditórum; †

secúndum magnitúdinem bráchii tui *

supérstites relínque fílios mortis.

Nos autem, pópulus tuus et oves páscuæ tuæ, *

confitébimur tibi in sǽculum:

in generatiónem et generatiónem *

annuntiábimus laudem tuam.

Glória Patri et Fílio *

et Spirítui Sancto,

sicut erat in princípio et nunc et semper *

et in sǽcula sæculórum. Amen.

Qui pascis Israel, inténde, *

qui dedúcis velut ovem Ioseph.

Qui sedes super chérubim, effúlge *

coram Ephraim, Béniamin et Manásse.

Excita poténtiam tuam et veni, *

ut salvos fácias nos.

Deus, convérte nos, *

illústra fáciem tuam, et salvi érimus.

Dómine Deus virtútum, *

quoúsque irascéris super oratiónem pópuli tui?

Cibásti nos pane lacrimárum *

et potum dedísti nobis in lácrimis copióse.

Posuísti nos in contradictiónem vicínis nostris, *

et inimíci nostri subsannavérunt nos.

Deus virtútum, convérte nos, *

illústra fáciem tuam, et salvi érimus.

Víneam de Ægýpto transtulísti, *

eiecísti gentes et plantásti eam.

Purgásti locum in conspéctu eius, *

plantásti radíces eius, et implévit terram.

Opérti sunt montes umbra eius *

et ramis eius cedri Dei;

exténdit pálmites suos usque ad mare *

et usque ad Flumen propágines suas.

Ut quid destruxísti macériam eius, *

et vindémiant eam omnes, qui prætergrediúntur viam?

Exterminávit eam aper de silva, *

et singuláris ferus depástus est eam.

Deus virtútum, convértere, *

réspice de cælo et vide et vísita víneam istam.

Et prótege eam, quam plantávit déxtera tua, *

et super fílium hóminis, quem confirmásti tibi.

Incénsa est igni et suffóssa; *

ab increpatióne vultus tui períbunt.

Fiat manus tua super virum déxteræ tuæ, *

super fílium hóminis, quem confirmásti tibi.

Et non discedémus a te, vivificábis nos, *

et nomen tuum invocábimus.

Dómine Deus virtútum, convérte nos *

et illústra fáciem tuam, et salvi érimus.

Glória Patri et Fílio *

et Spirítui Sancto,

sicut erat in princípio et nunc et semper *

et in sǽcula sæculórum. Amen.