Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:
Consors patérni lúminis,
lux ipse lucis et dies,
noctem canéndo rúmpimus:
assíste postulántibus.
Aufer tenébras méntium,
fuga catérvas dǽmonum,
expélle somnoléntiam
ne pigritántes óbruat.
Sic, Christe, nobis ómnibus
indúlgeas credéntibus,
ut prosit exorántibus
quod præcinéntes psállimus.
Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:
O sacrosáncta Trínitas,
quæ cuncta condens órdinas,
diem labóri députans
noctem quiéti dédicas,
Te mane, simul véspere,
te nocte ac die cánimus;
in tua nos tu glória
per cuncta serva témpora.
Nos ádsumus te cérnui
en adorántes fámuli;
vota precésque súpplicum
hymnis adiúnge cǽlitum.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Exsúrgit Deus, et fúgiunt qui odérunt eum a fácie eius.
Exsúrgit Deus, et dissipántur inimíci eius; *
et fúgiunt qui odérunt eum a fácie eius.
Sicut dissipátur fumus, tu díssipas; †
sicut fluit cera a fácie ignis, *
sic péreunt peccatóres a fácie Dei.
Et iusti læténtur et exsúltent in conspéctu Dei *
et delecténtur in lætítia.
Cantáte Deo, psalmum dícite nómini eius; †
iter fácite ei, qui fertur super nubes: *
Dóminus nomen illi.
Iubiláte in conspéctu eius; †
pater orphanórum et iudex viduárum, *
Deus in habitáculo sancto suo.
Deus, qui inhabitáre facit desolátos in domo, †
qui edúcit vinctos in prosperitátem; *
verúmtamen rebélles habitábunt in árida terra.
Deus, cum egrederéris in conspéctu pópuli tui, *
cum pertransíres in desérto, terra mota est,
étiam cæli distillavérunt a fácie Dei Sínai, *
a fácie Dei Israel.
Plúviam voluntáriam effundébas, Deus; *
hereditátem tuam infirmátam, tu refecísti eam.
Animália tua habitábant in ea, *
parásti in bonitáte tua páuperi, Deus.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exsúrgit Deus, et fúgiunt qui odérunt eum a fácie eius.
Ant. 2 Deus noster, Deus ad salvándum; et Dómini sunt éxitus mortis.
Dóminus dat verbum; *
vírgines annuntiántes bona sunt agmen ingens:
« Reges exercítuum fúgiunt, fúgiunt, *
et spécies domus dívidit spólia.
Et vos dormítis inter médias caulas: *
alæ colúmbæ nitent argénto, et pennæ eius pallóre auri.
Dum dispérgit Omnípotens reges super eam, *
nive dealbátur Selmon ».
Mons Dei mons Basan, *
mons cacúminum mons Basan.
Ut quid invidétis, montes cacúminum, †
monti, in quo beneplácitum est Deo inhabitáre? *
Etenim Dóminus habitábit in finem.
Currus Dei decem mília mílium: *
Dóminus venit de Sínai in sancta.
Ascendísti in altum, captívam duxísti captivitátem; †
accepísti in donum hómines, *
ut étiam rebélles hábitent apud Dóminum Deum.
Benedíctus Dóminus die cotídie; *
portábit nos Deus salutárium nostrórum.
Deus noster, Deus ad salvándum; *
et Dómini, Dómini éxitus mortis.
Verúmtamen Deus confrínget cápita inimicórum suórum, *
vérticem capillátum perambulántium in delíctis suis.
Dixit Dóminus: « Ex Basan redúcam, *
redúcam de profúndo maris,
ut intingátur pes tuus in sánguine, *
lingua canum tuórum ex inimícis portiónem invéniat ».
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus noster, Deus ad salvándum; et Dómini sunt éxitus mortis.
Ant. 3 Regna terræ, cantáte Deo; psállite Dómino.
Vidérunt ingréssus tuos, Deus, *
ingréssus Dei mei, regis mei in sancta.
Præcédunt cantóres, †
postrémi véniunt psalléntes, *
in médio iuvénculæ tympanístriæ.
« In ecclésiis benedícite Deo, *
Dómino, vos de fóntibus Israel ».
Ibi Béniamin adulescéntulus ducens eos, †
príncipes Iudæ cum turma sua, *
príncipes Zábulon, príncipes Néphthali.
Manda, Deus, virtúti tuæ; *
confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.
A templo tuo in Ierúsalem *
tibi áfferent reges múnera.
Increpa feram arúndinis, †
congregatiónem taurórum in vítulis populórum, *
prostérnant se cum láminis argénti.
Díssipa gentes, quæ bella volunt. †
Vénient optimátes ex Ægýpto, *
Æthiópia prævéniet manus suas Deo.
Regna terræ, cantáte Deo, psállite Dómino, †
psállite Deo, qui fertur super cælum cæli ad oriéntem; *
ecce dabit vocem suam, vocem virtútis.
Tribúite virtútem Deo. †
Super Israel magnificéntia eius *
et virtus eius in núbibus.
Mirábilis, Deus, de sanctuário tuo! †
Deus Israel ipse tríbuet virtútem et fortitúdinem plebi suæ. *
Benedíctus Deus!
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Regna terræ, cantáte Deo; psállite Dómino.
Audiam quid loquátur Dóminus Deus.
Loquétur pacem ad plebem suam.
LECTIO PRIOR
Incipit liber Hábacuc prophétæ
1, 1 – 2, 4
Oratio tempore desolationis
Oráculum, quod vidit Hábacuc prophéta
Usquequo, Dómine, clamábo,
et non exáudis?
Vociferábor ad te: « Violéntia! »,
et non salvas?
Quare ostendísti mihi iniquitátem
et malítiam vides?
Et vástitas et violéntia est coram me,
et facta est conténtio, et iúrgium exóritur.
Propter hoc languet lex,
et non pervénit usque ad finem iudícium.
Quia ímpius prǽvalet advérsus iustum,
proptérea egréditur iudícium pervérsum.
« Aspícite in géntibus et vidéte,
admirámini et obstupéscite,
quia opus fácio in diébus vestris,
quod nemo credet, cum narrábitur.
Quia ecce ego suscitábo Chaldǽos,
gentem amáram et velócem,
ambulántem super latitúdinem terræ,
ut possídeat tabernácula non sua.
Horríbilis et terríbilis est,
ex semetípsa iudícium eius
et maiéstas eius egrediétur.
Levióres pardis equi eius
et sævióres lupis desérti;
et accúrrunt équites eius:
équites namque eius de longe vénient,
volábunt quasi áquila
festínans ad comedéndum.
Omnes, ut violéntiam fáciant, vénient,
omnes fácies eórum ventus urens;
et congregábunt quasi arénam captívos.
Et ipsa reges subsannábit,
tyránnis illúdet;
ipsa super omnem munitiónem ridébit
et comportábit ággerem et cápiet eam.
Tunc ultra progrédiens quasi ventus pertransíbit
et constítuet fortitúdinem suam deum suum ».
Numquid non tu a princípio, Dómine,
Deus meus, sanctus meus,
qui non moriéris?
Dómine, ad iudícium posuísti eam;
petra mea, ad corripiéndum fundásti eam.
Mundi sunt óculi tui, ne vídeas malum;
et respícere ad iniquitátem non póteris.
Quare réspicis super iníque agéntes
et taces, devoránte ímpio iustiórem se?
Fecísti hómines quasi pisces maris,
quasi réptile non habens príncipem super se.
Omnes in hamo súblevat,
trahit eos in sagéna sua
et cóngregat in rete suo;
super hoc lætátur et exsúltat.
Proptérea ímmolat sagénæ suæ
et sacríficat reti suo;
quia in ipsis incrassáta est pórtio eius
et cibus eius pinguis.
Propter hoc ergo evaginábit gládium suum semper,
ut interfíciat gentes sine misericórdia?
Super custódiam meam stabo
et consístam super spéculam
et contemplábor, ut vídeam quid dicat mihi,
et quid respóndeat ad querélam meam.
Et respóndit mihi Dóminus et dixit:
« Scribe visum
et explána eum super tábulas,
ut percúrrat, qui légerit eum.
Quia adhuc visus ad tempus constitútum,
sed anhélat in finem et non mentiétur;
si moram fécerit, exspécta illum,
quia véniens véniet et non tardábit.
Ecce lánguidus, in quo non est ánima recta;
iustus autem in fide sua vivet ».
RESPONSORIUM
Hebr 10, 37-38a. 39
Adhuc módicum quántulum: qui ventúrus est véniet et non tardábit. * Iustus meus ex fide vivet.
Nos autem non sumus subtractiónis in perditiónem, sed fídei in acquisitiónem ánimæ. * Iustus meus ex fide vivet.
LECTIO ALTERA
Ex Sermónibus sancti Bernárdi abbátis
(Sermo 5 de diversis, 1-4: Opera omnia, Edit. Cisterc. 6, 1 [1970], 98-103)
Super custodiam meam stabo, ut videam quid dicat mihi Dominus
Légimus in Evangélio quod, prædicánte Dómino et sub mystério edéndi córporis sui discípulos ad communicándum passiónibus suis admonénte, díxerint quidam: Durus est hic sermo; et ex hoc iam non fúerint cum eo. Interrogáti vero discípuli an et ipsi vellent abíre: Dómine, ínquiunt, ad quem íbimus? Verba vitæ ætérnæ habes.
Ita dico vobis, fratres, usque hódie quibúsdam maniféstum est quóniam verba quæ lóquitur Iesus, spíritus et vita sunt et proptérea sequúntur illum; áliis dura vidéntur et míseram álibi quærunt consolatiónem. Sapiéntia síquidem in platéis clámitat, in lata vidélicet et spatiósa via, quæ ducit ad mortem, ut révocet ambulántes per eam.
Dénique Quadragínta annis, inquit, próximus fui generatióni huic, et dixi: Semper hi errant corde. Habes et in álio psalmo: Semel locútus est Deus. Semel útique, quia semper. Una enim et non interpoláta, sed contínua et perpétua locútio est.
Révocat autem peccatóres ad cor, de cordis erróre redárguit, pro eo quod ibi hábitet ipse ibíque loquátur, fáciens nimírum quod dócuit per Prophétam dicéntem: Loquámini ad cor Ierúsalem.
Vidétis, fratres, quam salúbriter admóneat nos Prophéta, ut si vocem eius audiérimus hódie, non obdurémus corda nostra. Eadem enim pæne verba et in Evangélio légitis et in Prophéta. Ait enim Dóminus in Evangélio: Oves meæ vocem meam áudiunt. Et sanctus David in psalmo: Pópulus, inquit, eius (haud dúbium quin Dómini) et oves páscuæ eius, hódie si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra.
Audi dénique Hábacuc prophétam, quómodo domínicam non dissímulet increpatiónem; sed sédula ac sollícita circa eam cogitatióne versétur. Ait enim: Super custódiam meam stabo et figam gradum in munitiónem, ut vídeam quid dicat mihi et quid respóndeam ad arguéntem me. Et nos ergo, fratres, óbsecro, super custódiam nostram stemus, quóniam tempus milítiæ est.
In corde, ubi Christus hábitat, in iudício et consílio ratiónis sit conversátio nostra; ita sane ut non in ipsa habeámus fidúciam, nec frágili innitámur custódiæ.
RESPONSORIUM
Ps 17 (18), 23; 18 (19), 9; 1 Io 2, 5
Omnia iudícia Dómini in conspéctu meo, et iustítias eius non réppuli a me. * Iustítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda, præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.
Qui servat verbum eius, vere in hoc cáritas Dei consummáta est. * Iustítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda, præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.
ORATIO
Orémus.
Deus, per quem nobis et redémptio venit et præstátur adóptio, fílios dilectiónis tuæ benígnus inténde, ut in Christo credéntibus et vera tribuátur libértas et heréditas ætérna. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
Deo grátias.
In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2024 J. Vidéky