Deus, Deus meus, quare me dereliquísti? *

Longe a salúte mea verba rugítus mei.

Deus meus, clamo per diem, et non exáudis, *

et nocte, et non est réquies mihi.

Tu autem sanctus es, *

qui hábitas in láudibus Israel.

In te speravérunt patres nostri, *

speravérunt et liberásti eos;

ad te clamavérunt et salvi facti sunt, *

in te speravérunt et non sunt confúsi.

Ego autem sum vermis et non homo, *

oppróbrium hóminum et abiéctio plebis.

Omnes vidéntes me derisérunt me; *

torquéntes lábia movérunt caput:

« Sperávit in Dómino: erípiat eum, *

salvum fáciat eum, quóniam vult eum ».

Quóniam tu es qui extraxísti me de ventre, *

spes mea ad úbera matris meæ.

In te proiéctus sum ex útero, *

de ventre matris meæ Deus meus es tu.

Ne longe fias a me, †

quóniam tribulátio próxima est, *

quóniam non est qui ádiuvet.

Circumdedérunt me vítuli multi, *

tauri Basan obsedérunt me.

Aperuérunt super me os suum *

sicut leo rápiens et rúgiens.

Sicut aqua effúsus sum, *

et dissolúta sunt ómnia ossa mea.

Factum est cor meum tamquam cera *

liquéscens in médio ventris mei.

Aruit tamquam testa palátum meum, †

et lingua mea adhǽsit fáucibus meis, *

et in púlverem mortis deduxísti me.

Quóniam circumdedérunt me canes multi, *

concílium malignántium obsédit me.

Fodérunt manus meas et pedes meos, *

et dinumerávi ómnia ossa mea.

Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me; †

divisérunt sibi vestiménta mea *

et super vestem meam misérunt sortem.

Tu autem, Dómine, ne elongáveris, *

fortitúdo mea, ad adiuvándum me festína.

Erue a frámea ánimam meam *

et de manu canis únicam meam.

Salva me ex ore leónis *

et a córnibus unicórnium humilitátem meam.

Narrábo nomen tuum frátribus meis, *

in médio ecclésiæ laudábo te.

Qui timétis Dóminum, laudáte eum, *

univérsum semen Iacob, glorificáte eum.

Métuat eum omne semen Israel, *

quóniam non sprevit
neque despéxit afflictiónem páuperis,

nec avértit fáciem suam ab eo *

et, cum clamáret ad eum, exaudívit.

Apud te laus mea in ecclésia magna; *

vota mea reddam in conspéctu timéntium eum.

Edent páuperes et saturabúntur, †

et laudábunt Dóminum, qui requírunt eum: *

« Vivant corda eórum in sǽculum sǽculi! ».

Reminiscéntur et converténtur ad Dóminum
univérsi fines terræ, *

et adorábunt in conspéctu eius
univérsæ famíliæ géntium.

Quóniam Dómini est regnum, *

et ipse dominábitur géntium.

Ipsum solum adorábunt
omnes, qui dórmiunt in terra; *

in conspéctu eius prócident
omnes, qui descéndunt in púlverem.

Anima autem mea illi vivet, *

et semen meum sérviet ipsi.

Narrábitur de Dómino generatióni ventúræ, †

et annuntiábunt iustítiam eius
pópulo, qui nascétur: *

« Hæc fecit Dóminus! ».