Dómine, refúgium factus es nobis *

a generatióne in generatiónem.

Priúsquam montes nasceréntur †

aut gignerétur terra et orbis, *

a sǽculo et usque in sǽculum tu es Deus.

Redúcis hóminem in púlverem; *

et dixísti: « Revertímini, fílii hóminum ».

Quóniam mille anni ante óculos tuos tamquam dies hestérna, quæ prætériit, *

et custódia in nocte.

Auferes eos, sómnium erunt: *

mane sicut herba succréscens,

mane floret et crescit, *

véspere décidit et aréscit.

Quia defécimus in ira tua *

et in furóre tuo turbáti sumus.

Posuísti iniquitátes nostras in conspéctu tuo, *

occúlta nostra in illuminatióne vultus tui.

Quóniam omnes dies nostri evanuérunt in ira tua, *

consúmpsimus ut suspírium annos nostros.

Dies annórum nostrórum sunt septuagínta anni *

aut in valéntibus octogínta anni,

et maior pars eórum labor et dolor, *

quóniam cito tránseunt, et avolámus.

Quis novit potestátem iræ tuæ *

et secúndum timórem tuum indignatiónem tuam?

Dinumeráre dies nostros sic doce nos, *

ut inducámus cor ad sapiéntiam.

Convértere, Dómine, úsquequo? *

Et deprecábilis esto super servos tuos.

Reple nos mane misericórdia tua, *

et exsultábimus et delectábimur ómnibus diébus nostris.

Lætífica nos pro diébus, quibus nos humiliásti, *

pro annis, quibus vídimus mala.

Appáreat servis tuis opus tuum *

et decor tuus fíliis eórum.

Et sit splendor Dómini Dei nostri super nos, †

et ópera mánuum nostrárum confírma super nos *

et opus mánuum nostrárum confírma.

Glória Patri et Fílio *

et Spirítui Sancto,

sicut erat in princípio et nunc et semper *

et in sǽcula sæculórum. Amen.

Is 42, 10-16

Cantáte Dómino cánticum novum, *

laus eius ab extrémis terræ;

qui descénditis in mare et plenitúdo eius, *

ínsulæ et habitatóres eárum.

Exsúltent desértum et civitátes eius, *

vici, quos hábitat Cedar.

Iúbilent habitatóres Petræ, *

de vértice móntium clament.

Ponant Dómino glóriam *

et laudem eius in ínsulis núntient.

Dóminus sicut fortis egrediétur *

sicut vir prœliátor suscitábit zelum;

vociferábitur et conclamábit, *

super inimícos suos prævalébit.

« Tácui semper, sílui, pátiens fui; †

sicut partúriens ululábo, *

gemam et fremam simul.

Desértos fáciam montes et colles *

et omne gramen eórum exsiccábo;

et ponam flúmina in ínsulas *

et stagna arefáciam.

Et ducam cæcos in viam, quam nésciunt, *

et in sémitis, quas ignoravérunt, ambuláre eos fáciam;

ponam ténebras coram eis in lucem *

et prava in recta ».

Glória Patri et Fílio *

et Spirítui Sancto,

sicut erat in princípio et nunc et semper *

et in sǽcula sæculórum. Amen.

Laudáte nomen Dómini, *

laudáte, servi Dómini,

qui statis in domo Dómini, *

in átriis domus Dei nostri.

Laudáte Dóminum, quia bonus Dóminus; *

psállite nómini eius, quóniam suáve.

Quóniam Iacob elégit sibi Dóminus, *

Israel in pecúlium sibi.

Quia ego cognóvi quod magnus est Dóminus *

et Deus noster præ ómnibus diis.

Omnia, quæcúmque vóluit, †

Dóminus fecit in cælo et in terra, *

in mari et in ómnibus abýssis.

Addúcens nubes ab extrémo terræ, †

fúlgura in plúviam facit, *

prodúcit ventos de thesáuris suis.

Qui percússit primogénita Ægýpti *

ab hómine usque ad pecus.

Misit signa et prodígia in médio tui, Ægýpte, *

in pharaónem et in omnes servos eius.

Qui percússit gentes multas *

et occídit reges fortes:

Sehon regem Amorræórum et Og regem Basan *

et ómnia regna Chánaan.

Et dedit terram eórum hereditátem, *

hereditátem Israel pópulo suo.

Glória Patri et Fílio *

et Spirítui Sancto,

sicut erat in princípio et nunc et semper *

et in sǽcula sæculórum. Amen.

Lc 1, 68-79

Benedíctus Dóminus Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Glória Patri et Fílio *

et Spirítui Sancto,

sicut erat in princípio et nunc et semper *

et in sǽcula sæculórum. Amen.