Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:
Ales diéi núntius
lucem propínquam prǽcinit;
nos excitátor méntium
iam Christus ad vitam vocat.
« Auférte — clamat — léctulos
ægros, sopóros, désides;
castíque, recti ac sóbrii
vigiláte; iam sum próximus ».
Ut, cum corúscis flátibus
auróra cælum spárserit,
omnes labóre exércitos
confírmet ad spem lúminis.
Iesum ciámus vócibus
flentes, precántes, sóbrii;
inténta supplicátio
dormíre cor mundum vetat.
Tu, Christe, somnum dísice,
tu rumpe noctis víncula,
tu solve peccátum vetus
novúmque lumen íngere.
Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:
Amóris sensus érige
ad te, largítor véniæ,
ut fias clemens córdibus
purgátis inde sórdibus.
Extérni huc advénimus
et éxsules ingémimus;
tu portus es et pátria,
ad vitæ duc nos átria.
Felix quæ sitit cáritas
te fontem vitæ, o Véritas;
beáti valde óculi
te speculántis pópuli.
Grandis est tibi glória
tuæ laudis memória,
quam sine fine célebrant
qui cor ab imis élevant.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Bráchium eórum non salvábit eos, sed déxtera tua et illuminátio vultus tui.
Deus, áuribus nostris audívimus; †
patres nostri annuntiavérunt nobis *
opus, quod operátus es in diébus eórum, in diébus antíquis.
Tu manu tua gentes depulísti et plantásti illos, *
afflixísti pópulos et dilatásti eos.
Nec enim in gládio suo possedérunt terram, *
et bráchium eórum non salvávit eos;
sed déxtera tua et bráchium tuum et illuminátio vultus tui, *
quóniam complacuísti in eis.
Tu es rex meus et Deus meus, *
qui mandas salútes Iacob.
In te inimícos nostros proiécimus, *
et in nómine tuo conculcávimus insurgéntes in nos.
Non enim in arcu meo sperábo, *
et gládius meus non salvábit me.
Tu autem salvásti nos de affligéntibus nos *
et odiéntes nos confudísti.
In Deo gloriábimur tota die *
et in nómine tuo confitébimur in sǽculum.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Bráchium eórum non salvábit eos, sed déxtera tua et illuminátio vultus tui.
Ant. 2 Non avértet Dóminus fáciem suam a vobis, si revérsi fuéritis ad eum.
Nunc autem reppulísti et confudísti nos *
et non egrediéris, Deus, cum virtútibus nostris.
Convertísti nos retrórsum coram inimícis nostris, *
et, qui odérunt nos, diripuérunt sibi.
Dedísti nos tamquam oves ad vescéndum *
et in géntibus dispersísti nos.
Vendidísti pópulum tuum sine lucro, *
nec dítior factus es in commutatióne eórum.
Posuísti nos oppróbrium vicínis nostris, *
subsannatiónem et derísum his, qui sunt in circúitu nostro.
Posuísti nos similitúdinem in géntibus, *
commotiónem cápitis in pópulis.
Tota die verecúndia mea contra me est, *
et confúsio faciéi meæ coopéruit me
a voce exprobrántis et obloquéntis, *
a fácie inimíci et ultóris.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Non avértet Dóminus fáciem suam a vobis, si revérsi fuéritis ad eum.
Ant. 3 Exsúrge, Dómine, et ne repéllas in finem.
Hæc ómnia venérunt super nos, †
nec oblíti sumus te; *
et iníque non égimus in testaméntum tuum.
Et non recéssit retro cor nostrum, *
nec declinavérunt gressus nostri a via tua;
sed humiliásti nos in loco vúlpium *
et operuísti nos umbra mortis.
Si oblíti fuérimus nomen Dei nostri *
et si expandérimus manus nostras ad deum aliénum,
nonne Deus requíret ista? *
Ipse enim novit abscóndita cordis.
Quóniam propter te mortificámur tota die, *
æstimáti sumus sicut oves occisiónis.
Evígila quare obdórmis, Dómine? *
Exsúrge et ne repéllas in finem.
Quare fáciem tuam avértis, *
oblivísceris inópiæ nostræ et tribulatiónis nostræ?
Quóniam humiliáta est in púlvere ánima nostra, *
conglutinátus est in terra venter noster.
Exsúrge, Dómine, ádiuva nos *
et rédime nos propter misericórdiam tuam.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exsúrge, Dómine, et ne repéllas in finem.
Fáciem tuam illúmina super servum tuum, Dómine.
Et doce me iustificatiónes tuas.
LECTIO PRIOR
De libro Daniélis prophétæ
9, 1-4a. 18-27
Oratio et visio Danielis
In anno primo Daríi fílii Asuéri de sémine Medórum, qui imperávit super regnum Chaldæórum, anno uno regno eius, ego Dániel intelléxi in libris númerum annórum, de quo factus est sermo Dómini ad Ieremíam prophétam, ut compleréntur desolatiónes Ierúsalem, septuagínta anni; et pósui fáciem meam ad Dóminum Deum meum, ut quǽrerem rogatiónem et deprecatiónem in ieiúniis, sacco et cínere. Et orávi Dóminum Deum et conféssus sum et dixi:
« Inclína, Deus meus, aurem tuam et audi; áperi óculos tuos et vide desolatiónem nostram et civitátem, super quam invocátum est nomen tuum; neque enim in iustificatiónibus nostris prostérnimus preces ante fáciem tuam, sed in miseratiónibus tuis multis. Exáudi, Dómine; placáre, Dómine, atténde et fac: ne moréris propter temetípsum, Deus meus, quia nomen tuum invocátum est super civitátem et super pópulum tuum ».
Cumque adhuc lóquerer et orárem et confitérer peccáta mea et peccáta pópuli mei Israel et prostérnerem preces meas in conspéctu Dei mei pro monte sancto Dei mei, adhuc me loquénte in oratióne, ecce vir Gábriel, quem víderam in visióne princípio, cito volans tétigit me in témpore sacrifícii vespertíni; et dócuit me et locútus est mihi dixítque: « Dániel, nunc egréssus sum, ut docérem te et intellégeres. Ab exórdio precum tuárum egréssus est sermo; ego autem veni, ut indicárem, quia vir desideriórum es tu; ergo animadvérte sermónem et intéllege visiónem.
Septuagínta hebdómades decrétæ sunt
super pópulum tuum et super urbem sanctam tuam,
ut consummétur prævaricátio,
et finem accípiat peccátum,
et deleátur iníquitas,
et adducátur iustítia sempitérna,
et impleátur vísio et prophétes,
et ungátur Sanctus sanctórum.
Scito ergo et animadvérte:
ab éxitu sermónis
ut íterum ædificétur Ierúsalem
usque ad christum ducem,
hebdómades septem.
Et hebdómades sexagínta duæ erunt;
et rursum ædificábitur platéa et muri
in angústia témporum.
Et post hebdómades sexagínta duas
occidétur christus;
et nihil erit ei.
Et civitátem et sanctuárium dissipábit
pópulus ducis ventúri,
et finis eius vástitas
et usque ad finem belli
statúta desolátio.
Confirmábit autem pactum multis
hebdómade una;
et in dimídio hebdómadis
defíciet hóstia et sacrifícium,
et erit super alam abominatiónis vastátor
et úsquedum consummátio et decrétum
effundántur super vastatórem ».
RESPONSORIUM
Bar 2, 16a; Dan 9, 18a; Ps 79 (80), 20
Próspice, Dómine, de domo sancta tua, et atténde in nos; inclína, Deus meus, aurem tuam et audi; * Aperi óculos tuos et vide desolatiónem nostram.
Dómine Deus virtútum, convérte nos, et illústra fáciem tuam, et salvi érimus. * Aperi óculos tuos et vide desolatiónem nostram.
LECTIO ALTERA
Ex Homilía auctóris sǽculi secúndi
(Cap. 13, 2 – 14, 5: Funk 1, 159-163)
Ecclésia viva est corpus Christi
Dicit étiam Dóminus: Omníno nomen meum blasphemátur in ómnibus géntibus, et íterum: Væ illi, propter quem blasphemátur nomen meum. Qua re autem blasphemátur? Quia non fácimus quæ dícimus. Gentes enim verba Dei ex ore nostro audiéntes tamquam bona et magna admirántur; deínde cognoscéntes ópera nostra non digna esse verbis, quæ lóquimur, inde ad blasphémiam se convértunt dicéntes fábulam quandam et errórem illa esse.
Cum enim áudiant a nobis quod Deus dicit: Non est grátia vobis, si eos dilígitis, qui vos díligunt; sed grátia vobis, si dilígitis inimícos vestros et qui vos odérunt; quæ cum áudiant, admirántur bonitátis sublimitátem; cum autem víderint nos non tantum eos non dilígere, qui nos odérunt, sed ne eos quidem qui díligunt, irrídent nos ac Nomen blasphemátur.
Itaque, fratres, faciéntes voluntátem Dei Patris nostri, érimus ex Ecclésia prima spiritáli, quæ ante solem et lunam cóndita est; sin autem voluntátem Dómini non faciámus, érimus ex Scriptúra dicénte: Facta est domus mea spelúnca latrónum. Quámobrem præferámus ex Ecclésia vitæ esse, ut salvi fiámus.
Non autem vos ignoráre puto quod Ecclésia viva est corpus Christi. Dicit enim Scriptúra: Fecit Deus hóminem másculum et féminam; mas est Christus, fémina Ecclésia; atque étiam Bíblia et Apóstoli dicunt Ecclésiam non ex hoc demum témpore esse, sed a princípio; spiritális enim erat, sicut et Iesus noster, appáruit autem in novíssimis diébus, ut nos salvos fáceret.
Ecclésia autem, quæ spiritális est, appáruit in carne Christi, osténdens nobis quod, si quis nostrum in carne eam servet neque perdat, recípiet eam in Spíritu Sancto; hæc enim caro est typus spíritus; nemo ígitur typum perdens archétypum percípiet. Itaque hoc dicit, fratres: serváte carnem, ut spíritus partícipes fiátis. Sin autem dícimus carnem esse Ecclésiam et spíritum Christum, séquitur ut, qui carnem stuprat, stupret Ecclésiam. Talis ígitur non párticeps erit spíritus, qui est Christus. Tantam vitam et incorruptibilitátem hæc caro accípere potest, adiuvánte Spíritu Sancto, neque enarráre quis potest neque dícere quæ præparáverit Dóminus eléctis suis.
RESPONSORIUM
Ier 7, 3; Iac 4, 8
Hæc dicit Dóminus exercítuum, Deus Israel: Bonas fácite vias vestras et ópera vestra; * Et habitáre vos fáciam in loco isto.
Appropiáte Deo, et appropinquábit vobis; emundáte manus, peccatóres, et purificáte corda. * Et habitáre vos fáciam in loco isto.
ORATIO
Orémus.
Omnípotens et miséricors Deus, univérsa nobis adversántia propitiátus exclúde, ut, mente et córpore páriter expedíti, quæ tua sunt líberis méntibus exsequámur. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
Deo grátias.
In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2024 J. Vidéky