Officium lectionis
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
O sempitérnæ cúriæ
regis suprémi príncipes,
quos ipse Iesus édocens
donávit orbi Apóstolos,
Supérna vos Ierúsalem,
lucérna cuius Agnus est,
gemmas micántes póssidet,
præclára vos fundámina.
Vos et celébrat grátulans
nunc sponsa Christi Ecclésia,
quam sermo vester éxciit,
quam consecrástis sánguine.
Cadéntibus cum sǽculis
iudex Redémptor séderit,
qua laude vos sedébitis,
senátus altæ glóriæ!
Nos ergo vestra iúgiter
prex adiuvándo róboret,
fudístis ut quæ sémina
in grana cæli flóreant.
Ætérna Christo glória,
qui fecit esse núntios
vos Patris, atque Spíritus
replévit almo númine. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Iudicábit Dóminus in iustítia páuperes.
Ut quid, Dómine, stas a longe, *
abscóndis te in opportunitátibus, in tribulatióne?
Dum supérbit, ímpius inséquitur páuperem; *
comprehendántur in consíliis, quæ cógitant.
Quóniam gloriátur peccátor in desidériis ánimæ suæ, *
et avárus sibi benedícit.
Spernit Dóminum peccátor in arrogántia sua: *
« Non requíret, non est Deus ».
Hæ sunt omnes cogitatiónes eius; *
prosperántur viæ illíus in omni témpore.
Excélsa nimis iudícia tua a fácie eius; *
omnes inimícos suos aspernátur.
Dixit enim in corde suo: « Non movébor, *
in generatiónem et generatiónem ero sine malo ».
Cuius maledictióne os plenum est et frauduléntia et dolo, *
sub lingua eius labor et nequítia.
Sedet in insídiis ad vicos, *
in occúltis intérficit innocéntem.
Oculi eius in páuperem respíciunt; *
insidiátur in abscóndito quasi leo in spelúnca sua.
Insidiátur, ut rápiat páuperem; *
rapit páuperem, dum áttrahit in láqueum suum.
Irruit et inclínat se, et míseri cadunt *
in fortitúdine brachiórum eius.
Dixit enim in corde suo: « Oblítus est Deus, *
avértit fáciem suam, non vidébit in finem ».
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Iudicábit Dóminus in iustítia páuperes.
Ant. 2 Tu, Dómine, labórem et dolórem consíderas.
Exsúrge, Dómine Deus; exálta manum tuam, *
ne obliviscáris páuperum.
Propter quid spernit ímpius Deum? *
Dixit enim in corde suo: « Non requíres ».
Vidísti: †
tu labórem et dolórem consíderas, *
ut tradas eos in manus tuas.
Tibi derelíctus est pauper, *
órphano tu factus es adiútor.
Cóntere bráchium peccatóris et malígni; *
quæres peccátum illíus et non invénies.
Dóminus rex in ætérnum et in sǽculum sǽculi: *
periérunt gentes de terra illíus.
Desidérium páuperum exaudísti, Dómine; *
confirmábis cor eórum, inténdes aurem tuam
iudicáre pupíllo et húmili, *
ut non appónat ultra indúcere timórem homo de terra.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tu, Dómine, labórem et dolórem consíderas.
Ant. 3 Elóquia Dómini elóquia casta; argéntum igne examinátum.
Salvum me fac, Dómine, quóniam defécit sanctus, *
quóniam deminúti sunt fidéles a fíliis hóminum.
Vana locúti sunt unusquísque ad próximum suum; *
in lábiis dolósis, in dúplici corde locúti sunt.
Dispérdat Dóminus univérsa lábia dolósa *
et linguam magníloquam.
Qui dixérunt: « Lingua nostra magnificábimur, †
lábia nostra a nobis sunt; *
quis noster dóminus est? ».
« Propter misériam ínopum et gémitum páuperum, †
nunc exsúrgam, dicit Dóminus; *
ponam in salutári illum, quem despíciunt ».
Elóquia Dómini elóquia casta, *
argéntum igne examinátum, separátum a terra, purgátum séptuplum.
Tu, Dómine, servábis nos et custódies nos *
a generatióne hac in ætérnum.
In circúitu ímpii ámbulant, *
cum exaltántur sordes inter fílios hóminum.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Elóquia Dómini elóquia casta; argéntum igne examinátum.
Díriget Dóminus mansuétos in iudício.
Docébit mites vias suas.
LECTIO PRIOR
De libro Zacharíæ prophétæ
9, 1 – 10, 2
Salus Sion promittitur
Verbum Dómini in terra Hadrach
et Damásci requiéi eius,
quia Dómini est óculus Aram
sicut omnes tribus Israel.
Emath quoque in términis eius
et Tyrus et Sidon, quæ sápiens est valde.
Et ædificávit Tyrus munitiónem suam
et coacervávit argéntum quasi púlverem
et aurum ut lutum plateárum.
Ecce Dóminus possidébit eam
et percútiet in mari fortitúdinem eius;
et hæc igni devorábitur.
Vidébit Ascalon et timébit,
et Gaza dolóre torquétur nimis,
et Accaron, quóniam confúsa est spes eius;
et períbit rex de Gaza,
et Ascalon non habitábitur.
Et habitábit spúrius in Azóto,
et dispérdam supérbiam Philísthim.
Et áuferam sánguinem eius de ore eius
et abominatiónes eius de médio déntium eius,
et relinquétur étiam ipse Deo nostro,
et erit quasi dux in Iuda,
et Accaron quasi Iebusǽus.
Et circúmdabo domum meam ut præsídium
contra eúntes et reverténtes;
et non transíbit super eos ultra exáctor,
quia nunc vidi in óculis meis.
Exsúlta satis, fília Sion;
iúbila, fília Ierúsalem.
Ecce rex tuus venit tibi
iustus et salvátor ipse,
pauper et sedens super ásinum
et super pullum fílium ásinæ.
Et dispérdam currum ex Ephraim
et equum de Ierúsalem;
et confringétur arcus belli,
et loquétur pacem géntibus.
Et impérium eius a mari usque ad mare
et a flúmine usque ad fines terræ.
Tu quoque: in sánguine testaménti tui
éxtraho vinctos tuos de lacu, in quo non est aqua.
Convertímini ad munitiónem,
vincti spei;
hódie quoque annúntians:
Duplícia reddam tibi.
Nam exténdi mihi Iudam quasi arcum,
implévi Ephraim;
et suscitábo fílios tuos, Sion,
super fílios tuos, Grǽcia,
et ponam te quasi gládium fórtium.
Et Dóminus super eos vidébitur,
et exíbit ut fulgur iáculum eius;
et Dóminus Deus in tuba canet
et vadet in procéllis austri.
Dóminus exercítuum próteget eos;
et devorábunt et conculcábunt lápides fundæ,
et bibent, agitabúntur quasi vino
et replebúntur ut phíalæ et quasi córnua altáris.
Et salvábit eos Dóminus Deus eórum
in die illa,
ut gregem pópuli sui,
quia lápides corónæ
fulgébunt super terram eius.
Quid enim bonum eius est
et quid pulchrum eius!
Fruméntum succréscere facit iúvenes
et mustum vírgines.
Pétite a Dómino plúviam
in témpore plúviæ serótinæ.
Dóminus facit fúlgura
et plúviam imbris dabit eis,
síngulis herbam in agro.
Quia théraphim loquúntur inánia,
et divíni vident mendácium,
et sómnia loquúntur vana,
vane consolántur;
idcírco migrant quasi grex,
affligúntur, quia non est eis pastor.
RESPONSORIUM
Zac 9, 9; Io 12, 14
Exsúlta satis, fília Sion; iúbila, fília Ierúsalem: * Ecce rex tuus venit tibi iustus et salvátor ipse, pauper et sedens super ásinum et super pullum fílium ásinæ.
Invénit Iesus aséllum et sedit super eum, sicut scriptum est: * Ecce rex tuus venit tibi iustus et salvátor ipse, pauper et sedens super ásinum et super pullum fílium ásinæ.
LECTIO ALTERA
Ex Sermónibus sancti Leónis Magni papæ
(Sermo 82, in natali apostolorum Petri et Pauli 1, 6-7: PL 54, 426-428)
Petrus et Paulus, divini seminis germina
Pretiósa est in conspéctu Dómini mors sanctórum eius, nec ullo crudelitátis génere déstrui potest sacraménto crucis Christi fundáta relígio. Non minúitur persecutiónibus Ecclésia, sed augétur; et semper domínicus ager ségete ditióre vestítur, dum grana, quæ síngula cadunt, multiplicáta nascúntur.
Unde duo ista præclára divíni séminis gérmina in quantam sóbolem pullulárint, beatórum mília mártyrum protestántur, quæ apostolicórum ǽmula triumphórum, Urbem nostram purpurátis et longe latéque rutilántibus pópulis ambiérunt, et quasi ex multárum honóre gemmárum consérto uno diadémate coronárunt.
De quo præsídio, dilectíssimi, divínitus nobis ad exémplum patiéntiæ et confirmatiónem fídei præparáto, universáliter quidem ómnium sanctórum commemoratióne lætándum est; sed in horum excelléntia patrum mérito est exsultántius gloriándum, quos grátia Dei in tantum ápicem inter ómnia Ecclésiæ membra provéxit, ut eos in córpore, cui caput est Christus, quasi géminum constitúerit lumen oculórum.
De quorum méritis atque virtútibus, quæ omnem loquéndi súperant facultátem, nihil divérsum, nihil debémus sentíre discrétum, quia illos et eléctio pares, et labor símiles, et finis fecit æquáles.
Sicut autem et nos expérti sumus, et nostri probavére maióres, crédimus atque confídimus inter omnes labóres istíus vitæ ad obtinéndam misericórdiam Dei semper nos speciálium patronórum oratiónibus adiuvándos; ut quantum própriis peccátis deprímimur, tantum apostólicis méritis erigámur.
RESPONSORIUM
Beáti Apóstoli, qui, fervénti spíritu Christo serviéntes, plantavérunt Ecclésiam sánguine suo; * Cálicem Dómini bibérunt et amíci Dei facti sunt.
Quómodo in vita sua dilexérunt se, ita et in morte non sunt separáti. * Cálicem Dómini bibérunt et amíci Dei facti sunt.
ORATIO
Orémus.
Ecclésiam tuam, Dómine, apostólicis defénde præsídiis, ut, per quos inítium divínæ cognitiónis accépit, per eos usque in finem sǽculi cápiat grátiæ cæléstis augméntum. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
Deo grátias.
In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2024 J. Vidéky