Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri et Fílio et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio et nunc et semper et in sǽcula sæculórum. Amen. Allelúia.
HYMNUS
Verbum supérnum pródiens,
a Patre lumen éxiens,
qui natus orbi súbvenis
cursu declívi témporis:
Illúmina nunc péctora
tuóque amóre cóncrema;
audíta per præcónia
sint pulsa tandem lúbrica.
Iudéxque cum post áderis
rimári facta péctoris,
reddens vicem pro ábditis
iustísque regnum pro bonis,
Non demum artémur malis
pro qualitáte críminis,
sed cum beátis cómpotes
simus perénnes cǽlites.
Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Exsúrgit Deus, et fúgiunt qui odérunt eum a fácie eius.
Exsúrgit Deus, et dissipántur inimíci eius; *
et fúgiunt qui odérunt eum a fácie eius.
Sicut dissipátur fumus, tu díssipas; †
sicut fluit cera a fácie ignis, *
sic péreunt peccatóres a fácie Dei.
Et iusti læténtur et exsúltent in conspéctu Dei *
et delecténtur in lætítia.
Cantáte Deo, psalmum dícite nómini eius; †
iter fácite ei, qui fertur super nubes: *
Dóminus nomen illi.
Iubiláte in conspéctu eius; †
pater orphanórum et iudex viduárum, *
Deus in habitáculo sancto suo.
Deus, qui inhabitáre facit desolátos in domo, †
qui edúcit vinctos in prosperitátem; *
verúmtamen rebélles habitábunt in árida terra.
Deus, cum egrederéris in conspéctu pópuli tui, *
cum pertransíres in desérto, terra mota est,
étiam cæli distillavérunt a fácie Dei Sínai, *
a fácie Dei Israel.
Plúviam voluntáriam effundébas, Deus; *
hereditátem tuam infirmátam, tu refecísti eam.
Animália tua habitábant in ea, *
parásti in bonitáte tua páuperi, Deus.
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exsúrgit Deus, et fúgiunt qui odérunt eum a fácie eius.
Ant. 2 Deus noster, Deus ad salvándum; et Dómini sunt éxitus mortis.
Dóminus dat verbum; *
vírgines annuntiántes bona sunt agmen ingens:
« Reges exercítuum fúgiunt, fúgiunt, *
et spécies domus dívidit spólia.
Et vos dormítis inter médias caulas: *
alæ colúmbæ nitent argénto, et pennæ eius pallóre auri.
Dum dispérgit Omnípotens reges super eam, *
nive dealbátur Selmon ».
Mons Dei mons Basan, *
mons cacúminum mons Basan.
Ut quid invidétis, montes cacúminum, †
monti, in quo beneplácitum est Deo inhabitáre? *
Etenim Dóminus habitábit in finem.
Currus Dei decem mília mílium: *
Dóminus venit de Sínai in sancta.
Ascendísti in altum, captívam duxísti captivitátem; †
accepísti in donum hómines, *
ut étiam rebélles hábitent apud Dóminum Deum.
Benedíctus Dóminus die cotídie; *
portábit nos Deus salutárium nostrórum.
Deus noster, Deus ad salvándum; *
et Dómini, Dómini éxitus mortis.
Verúmtamen Deus confrínget cápita inimicórum suórum, *
vérticem capillátum perambulántium in delíctis suis.
Dixit Dóminus: « Ex Basan redúcam, *
redúcam de profúndo maris,
ut intingátur pes tuus in sánguine, *
lingua canum tuórum ex inimícis portiónem invéniat ».
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus noster, Deus ad salvándum; et Dómini sunt éxitus mortis.
Ant. 3 Regna terræ, cantáte Deo; psállite Dómino.
Vidérunt ingréssus tuos, Deus, *
ingréssus Dei mei, regis mei in sancta.
Præcédunt cantóres, †
postrémi véniunt psalléntes, *
in médio iuvénculæ tympanístriæ.
« In ecclésiis benedícite Deo, *
Dómino, vos de fóntibus Israel ».
Ibi Béniamin adulescéntulus ducens eos, †
príncipes Iudæ cum turma sua, *
príncipes Zábulon, príncipes Néphthali.
Manda, Deus, virtúti tuæ; *
confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.
A templo tuo in Ierúsalem *
tibi áfferent reges múnera.
Increpa feram arúndinis, †
congregatiónem taurórum in vítulis populórum, *
prostérnant se cum láminis argénti.
Díssipa gentes, quæ bella volunt. †
Vénient optimátes ex Ægýpto, *
Æthiópia prævéniet manus suas Deo.
Regna terræ, cantáte Deo, psállite Dómino, †
psállite Deo, qui fertur super cælum cæli ad oriéntem; *
ecce dabit vocem suam, vocem virtútis.
Tribúite virtútem Deo. †
Super Israel magnificéntia eius *
et virtus eius in núbibus.
Mirábilis, Deus, de sanctuário tuo! †
Deus Israel ipse tríbuet virtútem et fortitúdinem plebi suæ. *
Benedíctus Deus!
Glória Patri et Fílio *
et Spirítui Sancto,
sicut erat in princípio et nunc et semper *
et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Regna terræ, cantáte Deo; psállite Dómino.
Vox clamántis in desérto: Paráte viam Dómini.
Rectas fácite sémitas Dei nostri.
LECTIO PRIOR
De libro Isaíæ prophétæ
30, 27-33; 31, 4-9
Salvatio Ierusalem de Assyriis
Ecce nomen Dómini venit de longínquo,
ardens furor eius et gravis eius fragor;
lábia eius repléta sunt indignatióne
et lingua eius quasi ignis dévorans.
Spíritus eius velut torrens inúndans,
usque ad collum pertíngens,
ad cribrándas gentes in cribro funésto,
et frenum dolósum in maxíllis populórum.
Cánticum erit vobis
sicut nox sanctificátæ sollemnitátis
et lætítia cordis
sicut eius, qui ad sonum tíbiæ pergit
in montem Dómini,
ad petram Israel.
Et audítam fáciet Dóminus
glóriam vocis suæ
et terrórem brácchii sui
osténdet in comminatióne furóris
et flamma ignis devorántis,
in túrbine et in imbre et in lápide grándinis.
A voce enim Dómini pavébit
Assýrius virga percússus.
Et erit omnis ictus báculi percutiéntis,
quem requiéscere fáciet Dóminus
super eum in týmpanis et cítharis,
et in bellis agitátis expugnábit eos.
Præparáta est enim ab heri Topheth,
præparáta, profúnda et dilatáta,
in pyra eius ignis et ligna multa;
flatus Dómini sicut torrens súlphuris
succéndit eam.
Quia hæc dicit Dóminus ad me:
« Quómodo si rugit leo et cátulus leónis
super prædam suam,
cum occúrrerit ei multitúdo pastórum,
a voce eórum non formidábit et a multitúdine eórum non pavébit,
sic descéndet Dóminus exercítuum,
ut prœliétur super montem Sion et super collem eius.
Sicut aves volántes,
sic próteget Dóminus exercítuum Ierúsalem,
prótegens et líberans,
parcens et salvans ».
Convertímini ad eum, a quo pénitus recesserátis,
fílii Israel.
In die enim illa abíciet vir
idóla argéntea sua et idóla áurea sua,
quæ fecérunt vobis manus vestræ in peccátum;
et cadet Assýria in gládio non viri,
et gládius non hóminis vorábit eum,
et fúgiet a fácie gládii,
et iúvenes eius vectigáles erunt.
Et fortitúdo eius præ terróre transíbit,
et pavébunt signum príncipes eius,
dixit Dóminus, cuius ignis est in Sion
et camínus eius in Ierúsalem.
RESPONSORIUM
Is 31, 4. 5; 30, 29
Descéndet Dóminus exercítuum super montem Sion: * Sicut aves volántes, sic próteget Dóminus Ierúsalem, parcens et salvans.
Cánticum erit vobis sicut nox sanctificátæ sollemnitátis, et lætítia cordis. * Sicut aves volántes, sic próteget Dóminus Ierúsalem, parcens et salvans.
LECTIO ALTERA
E Libro De imitatióne Christi
(Lib. 2, cap. 2-3)
De humilitate et pace
Non magni pendas, quis pro te, vel contra te sit: sed hoc age et cura, ut Deus tecum sit in omni re quam facis.
Hábeas consciéntiam bonam, et Deus bene te defensábit.
Quem enim Deus adiuváre volúerit, nullíus pervérsitas nocére póterit.
Si tu scis tacére et pati, vidébis procul dúbio auxílium Dómini.
Ipse novit tempus et modum liberándi te, et ídeo te debes illi resignáre.
Dei est adiuváre, et ab omni confusióne liberáre.
Sæpe valde prodest, ad maiórem humilitátem servándam, quod deféctus nostros álii sciunt et redárguunt.
Quando homo pro deféctibus suis se humíliat, tunc facíliter álios placat, et léviter satísfacit sibi irascéntibus.
Húmilem Deus prótegit et líberat, húmilem díligit et consolátur: húmili hómini se inclínat, húmili largítur grátiam magnam, et post eius depressiónem, levat ad glóriam.
Húmili sua secréta revélat, et ad se dúlciter trahit et invítat.
Húmilis, accépta confusióne, satis bene est in pace: quia stat in Deo, et non in mundo.
Non réputes te áliquid profecísse, nisi ómnibus inferiórem te esse séntias.
Tene te primo in pace, et tunc póteris álios pacificáre.
Homo pacíficus magis prodest, quam bene doctus.
Homo passionátus étiam bonum in malum trahit, et facíliter malum credit.
Bonus pacíficus homo ómnia ad bonum convértit.
Qui bene in pace est, de nullo suspicátur. Qui autem male conténtus est et commótus, váriis suspiciónibus agitátur: nec ipse quiéscit, nec álios quiéscere permíttit.
Dicit sæpe quod dícere non debéret; et omíttit quod sibi magis fácere expedíret.
Consíderat quod álii fácere tenéntur: et néglegit quod ipse tenétur.
Habe ergo primo zelum super teípsum, et tunc iuste zeláre póteris étiam próximum tuum.
Tu bene scis facta tua excusáre et coloráre, et aliórum excusatiónes non vis recípere.
Iústius esset, ut te accusáres, et fratrem tuum excusáres.
Si portári vis, porta et álium.
RESPONSORIUM
Ps 25, 9-10; Zac 7, 9
Díriget Dóminus mansuétos in iudício: docébit mites vias suas. * Univérsæ viæ Dómini misericórdia et véritas, custodiéntibus testimónium eius.
Iudícium verum iudicáte, et misericórdiam et miseratiónes fácite unusquísque cum fratre suo. * Univérsæ viæ Dómini misericórdia et véritas, custodiéntibus testimónium eius.
ORATIO
Orémus.
Deus, qui novam creatúram per Unigénitum tuum nos esse fecísti, in ópera misericórdiæ tuæ propítius intuére, et in advéntu Fílii tui ab ómnibus nos máculis, vetustátis emúnda. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Deinde, saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
Benedicámus Dómino.
Deo grátias.
In celebratione protracta vigiliæ dominicalis et sollemnitatum, ante hymnum Te Deum dicuntur cantica et legitur Evangelium, sicut in Appendice indicatur.
Si Officium lectionis dicitur immediate ante aliam Horam, tunc initio prædicti Officii præponi potest hymnus huic Horæ congruus; in fine vero omittuntur oratio et acclamatio, atque initio sequentis Horæ omittitur versus introductorius cum Gloria Patri etc.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2024 J. Vidéky