Mga Pagbasa

lunes, Marso 27 2023

Lunes sa Ika-5 Linggo ng Apatnapung Araw na Paghahanda

| mga pagbasa bukas >>> |

UNANG PAGBASA
Daniel 13, 1-9. 15-17. 19-30. 33-62

Pagbasa mula sa aklat ni propeta Daniel

May nakatira noon sa Babilonia na isang lalaking nagngangalang Joakim. Ang asawa niya ay isang babaing bukod sa napakaganda ay may banal na takot sa Diyos. Susana ang pangalan nito, anak ni Hilcias. Pinalaki siya ng kanyang mga magulang ayon sa Kautusan ni Moises.

Napakayaman ni Joakim, at ang bahay niya’y ligid ng malawak at magandang hardin. Karaniwa’y doon nagpupulong ang mga Judio sapagkat iginagalang siya ng lahat. Yaon ang naging tanggapan ng dalawang hukom ng bayan at doon nagpupunta ang mga taong may usapin. Nang taong iyon, nahalal na hukom ang dalawang matanda, at ganito ang sabi ng Panginoon tungkol sa kanila. “Lumabas sa Babilonia ang kasamaan sa katauhan ng dalawang matanda na naglilingkod sa bayan bilang mga hukom.”

Nakagawian na ni Susana ang mamasyal sa hardin ng kanyang asawa pagkaalis ng mga tao upang mananghalian. Araw-araw, siya’y nakikita ng dalawang hukom sa kanyang pamamasyal sa hardin. Nagkaroon sila ng masamang hangarin sa babae. Sa kanilang pagkahibang kay Susana, tinalikuran nila ang pananalangin at kinalimutan ang kanilang katungkulan sa bayan.

At dumating ang pagkakataon. Gaya nang dati, si Susana ay pumasok sa hardin na dalawang abay lamang ang kasama. Napakaalinsangan noon kaya’t naisipan niyang maligo. Wala nang iba pang nasa hardin kundi ang nagkukubling dalawang hukom na nanunubok sa kanya. Sinabi ni Susana sa dalawang abay, “Dalhan ninyo ako ng pabango at langis ng olibo. Pagkatapos ay isara ninyo ang pinto para makapaligo na ako.”

Pagkaalis ng mga abay, mabilis na lumapit kay Susana ang dalawang hukom. “Sarado ang mga pinto at walang makakakita sa atin,” sabi nila kay Susana. “Sabik na sabik kami sa iyo, kaya’t pagbigyan mo na ang aming kahilingan. Pag tumanggi ka, palalabasin naming nahuli ka namin na nakikipagtalik sa isang binata, kaya mo pinaalis ang iyong mga abay.”

Litung-lito si Susana, at napataghoy siya: “Wala akong lusutan. Kung papayag ako sa inyo, ang parusa’y kamatayan. Pag tumanggi naman ako, maghihiganti kayo sa akin. Ngunit yari na ang pasiya ko. Hindi ako makapapayag sa inyong hinihingi. Mamatamisin ko pang lasapin ang tindi ng inyong higanti kaysa magkasala ako laban sa Diyos.” Pagkasabi niyon ay malakas na nagsisigaw si Susana, ngunit sinabayan siya ng dalawang lalaki. Ang isa’y tumakbo sa pinto at binuksan ito.

Narinig sa kabahayan ang ingay sa hardin kaya’t nagmamadaling pumasok ang mga utusan sa pinto sa tigiliran para alamin kung ano ang nangyari roon. Sinabi ng dalawang hukom ang kanilang paratang kay Susana at nabigla sa narinig ang mga katulong. Hindi pa sila nakarinig ng gayong paratang laban kay Susana kung di ngayon.

Kinabukasan, nang magkatipon na sa bahay ni Joakim ang mga tao, dumating ang dalawang hukom. Handa na silang hatulan ng kamatayan si Susana. Sa harapan ng lahat ay ipinag-utos nilang tawagin si Susana, ang anak ni Hilcias at kabiyak ni Joakim. Dumating ang babae, kasama ang kanyang mga magulang, mga anak, at lahat ng kamag-anak. Habag na habag namang nag-iiyakan ang pamilya ni Susana, sampu ng mga taong naroon.

Tumayo ang dalawang hukom, ipinatong sa ulo ni Susana ang mga kamay nila, at ipinahayag ang kanilang mga paratang laban kay Susana. Napatingala na lamang sa langit ang lumuluhang si Susana; sa kaibuturan ng kanyang puso’y nananalig siya sa Panginoon. Ang sabi ng mga hukom, “Naglalakad kami sa hardin nang pumasok ang babaing ito, kasama ang kanyang dalawang abay. Isinara niya ang malaking pinto ng hardin, saka pinaalis ang mga abay. Di nagtagal, lumabas sa pinagkukublihan ang isang binata, at silang dalawa’y nagtalik. Naroon kami sa isang sulok ng hardin. Pagkakita namin sa kanilang ginagawang kasamaan, lumapit kami. Bagaman nakita namin ang lahat, di namin napigilan ang lalaki. Higit na malakas siya sa amin, kaya’t madali niyang nabuksan ang pinto at tumakas. Itong babae ang pinigilan namin at tinanong, subalit ayaw niyang ipagtapat kung sino ang lalaking iyon na katalik niya. Nanunumpa kaming ang aming ipinahayag ay pawang katotohahan.” Sapagkat kinikilala silang matatanda ng bayan at mga hukom pa, pinaniwalaan ng mga tao ang kanilang salaysay at nagkaisang parusahan ng kamatayan si Susana. Dahil dito, malakas at umiiyak na sinabi ni Susana, “Diyos na Walang Hanggan, nalalaman mo po ang lahat ng lihim at nakikita ang lahat ng bagay bago pa mangyari. Alam mo pong walang katotohanan ang ibinibintang nila sa akin. Hindi ko ginawa kailanman ang ipinararatang nila sa akin. Bakit ako kailangang mamatay?”

Dininig ng Diyos ang kanyang dalangin. Nang si Susana ay dinadala na sa pagpapatayan sa kanya, isang binatang nagngangalang Daniel ang malakas na tumutol. “Ayokong mapabilang sa magbububo ng dugo ng babaing ito,” sabi niya.

Tinanong siya ng mga tao, “Ano ang ibig mong sabihin, binata?”

Lumapit sa unahan ang binata at nagpatuloy ng pagsasalita, “Mga Israelita, hangal ba kayo at hinahatulan ninyo ang babaing ito nang di muna sinisiyasat at maingat na sinasaliksik ang katotohanan? Kailangang ulitin ang paglilitis; walang katotohanan ang katibayang inilahad ng dalawang iyan.”

Nagdudumaling bumalik ang mga tao. Sinabi ng mga pinuno, “Daniel, yamang binigyan ka ng Diyos ng karunungang gaya ng sa isang matanda, halika at sumama ka sa amin sa paghatol sa usaping ito.”

Pagkatapos, nagsalita si Daniel, “Paglayuin ninyo ang dalawang hukom at magkahiwalay ko silang sisiyasatin.” Nang mapaglayo na sila, tinawag ni Daniel ang isa at sinabi, “Matandang walang pinagkatandaan! Inilalantad ka na ng maraming kasalanang ginawa mo. Hindi makatarungan ang mga hatol na iginagawad mo; pinarurusahan mo ang walang kasalanan at pinalalaya ang talagang nagkasala. Di ba sinabi ng Diyos: ‘Huwag ninyong parurusahan ng kamatayan ang walang sala?’ Kung talagang nakita mo ang ipinararatang mo sa babaing ito, sabihin mo sa amin: sa ilalim ng anong puno sila nagtatalik nang matutop ninyo?”

Sumagot siya, “Sa ilalim ng punong hati.”

Sinabi ni Daniel, “A, gayun! Buhay mo ang kapalit ng iyong sagot, pagkat ibinigay na ng Diyos sa kanyang anghel ang parusa mo, at hahatiin ka sa dalawa.”

Inilayo siya roon, at ipinatawag ang kanyang kasama. Paglapit nito, sinabi ni Daniel, “Ikaw naman, anak ni Canaan, hindi ka tunay na Judio. Binihag ng alindog ng babae ang iyong isip at inalipin ng kahalayan ang iyong puso. Alam na namin ngayon ang ginagawa mo sa kababaihan ng Israel. Tinatakot mo sila para pagbigyan ang iyong kahalayan. Subalit narito ang isang babae ng Juda na hindi natakot sa iyong kaimbihan! Sabihin mo: sa ilalim ng anong puno ninyo nakita ang inyong pinagbibintangan?”

At sumagot ang matanda, “Sa ilalim ng punong putol.”

“A, gayun!” pakli naman ni Daniel. “Buhay mo ang katumbas ng kasinungalingang ito, pagkat naghihintay na ang anghel ng Diyos upang putulin ka sa pamamagitan ng tabak.”

Dahil dito, nagsigawan sa tuwa ang lahat ng nakasaksi at nagpuri sila sa Diyos sapagkat inililigtas niya ang mga nagtitiwala sa kanya. Binalingan nila ang dalawang hukom matapos patunayan ni Daniel na sila’y nagsisinungaling at nanumpa nang di totoo. Hinatulan silang mamatay. Ayon sa Kautusan ni Moises, ang nagparatang nang di totoo ay siyang lalapatan ng parusang nakatakda sa kasalanang ipinaratang niya. Naligtas nga sa kamatayan ang isang taong walang kasalanan.

Ang Salita ng Diyos.

o kaya: Maikling Pagbasa
Daniel 13, 41k-62

Pagbasa mula sa aklat ni propeta Daniel

Noong mga araw na iyon, ang mga tao ay nagkaisang parusahan ng kamatayan si Susana. Dahil dito, malakas at umiiyak na sinabi ni Susana, “Diyos na Walang Hanggan, nalalaman mo po ang lahat ng lihim at nakikita ang lahat ng bagay bago pa mangyari. Alam mo pong walang katotohanan ang ibinibintang nila sa akin. Hindi ko ginagawa kailanman ang ipinararatang nila sa akin. Bakit ako kailangang mamatay?”

Tinanong siya ng mga tao, “Ano ang ibig mong sabihin, binata?” Lumapit sa unahan ang binata at nagpatuloy ng pagsasalita, “Mga Israelita, hangal ba kayo at hinatulan ninyo ang babaing ito nang di muna sinisiyasat at maingat na sinasaliksik ang katotohanan? Kailangang ulitin ang paglilitis; walang katotohanan ang katibayang inilahad ng dalawang iyan.”

Nagdudumaling bumalik ang mga tao. Sinabi ng mga pinuno, “Daniel, yamang binigyan ka ng Diyos ng karunungang gaya ng sa isang matanda, halika at sumama ka sa amin sa paghatol sa usaping ito.”

Pagkatapos, nagsalita si Daniel, “Paglayuin ninyo ang dalawang hukom at magkahiwalay ko silang sisiyasatin.” Nang mapaglayo na sila, tinawag ni Daniel ang isa at sinabi, “Matandang walang pinagkatandaan! Inilalantad ka na ng maraming kasalanang ginawa mo. Hindi makatarungan ang mga hatol na iginagawad mo, pinarurusahan mo ang walang kasalanan at pinalalaya ang talagang nagkasala. Di ba sinabi ng Diyos: ‘Huwag ninyong parurusahan ng kamatayan ang walang sala?’ Kung talagang nakita mo ang ipinararatang mo sa babaing ito, sabihin mo sa amin: sa ilalim ng anong puno sila nagtatalik nang matutop ninyo?”

Sumagot siya, “Sa ilalim ng punong hati.”

Sinabi ni Daniel, “A, gayon! Buhay mo ang kapalit ng iyong sagot, pagkat ibinigay na ng Diyos sa kanyang anghel ang parusa mo, at hahatiin ka sa dalawa.”

At sumagot ang matanda, “Sa ilalim ng punong putol.”

“A, gayon!” pakli naman ni Daniel. “Buhay mo ang katumbas ng kasinungalingang ito, pagkat naghihintay na ang anghel ng Diyos upang putulin ka sa pamamagitan ng tabak.”

Ang Salita ng Diyos.

SALMONG TUGUNAN
Salmo 22, 1-3a. 3b-4. 5. 6