In converténdo Dóminus captivitátem Sion, *

facti sumus quasi somniántes.

Tunc replétum est gáudio os nostrum, *

et lingua nostra exsultatióne.

Tunc dicébant inter gentes: *

« Magnificávit Dóminus fácere cum eis ».

Magnificávit Dóminus fácere nobíscum; *

facti sumus lætántes.

Convérte, Dómine, captivitátem nostram, *

sicut torréntes in austro.

Qui séminant in lácrimis, *

in exsultatióne metent.

Eúntes ibant et flebant *

semen spargéndum portántes;

veniéntes autem vénient in exsultatióne *

portántes manípulos suos.

Nisi Dóminus ædificáverit domum, *

in vanum labórant, qui ædíficant eam.

Nisi Dóminus custodíerit civitátem, *

frustra vígilat, qui custódit eam.

Vanum est vobis ante lucem súrgere
et sero quiéscere, †

qui manducátis panem labóris, *

quia dabit diléctis suis somnum.

Ecce heréditas Dómini fílii, *

merces fructus ventris.

Sicut sagíttæ in manu poténtis, *

ita fílii iuventútis.

Beátus vir, qui implévit pháretram suam ex ipsis: *

non confundétur,
cum loquétur inimícis suis in porta.

Beátus omnis, qui timet Dóminum, *

qui ámbulat in viis eius.

Labóres mánuum tuárum manducábis, *

beátus es, et bene tibi erit.

Uxor tua sicut vitis fructífera *

in latéribus domus tuæ;

fílii tui sicut novéllæ olivárum *

in circúitu mensæ tuæ.

Ecce sic benedicétur homo, *

qui timet Dóminum.

Benedícat tibi Dóminus ex Sion, *

et vídeas bona Ierúsalem
ómnibus diébus vitæ tuæ;

et vídeas fílios filiórum tuórum. *

Pax super Israel!