Ad te levávi óculos meos, *

qui hábitas in cælis.

Ecce sicut óculi servórum
ad manus dominórum suórum, *

sicut óculi ancíllæ ad manus dóminæ suæ,

ita óculi nostri ad Dóminum Deum nostrum, *

donec misereátur nostri.

Miserére nostri, Dómine, miserére nostri, *

quia multum repléti sumus despectióne;

quia multum repléta est ánima nostra *

derisióne abundántium
et despectióne superbórum.

Nisi quia Dóminus erat in nobis,
dicat nunc Israel, †

nisi quia Dóminus erat in nobis, *

cum exsúrgerent hómines in nos:

forte vivos deglutíssent nos, *

cum irascerétur furor eórum in nos.

Fórsitan aqua absorbuísset nos, †

torrens pertransísset ánimam nostram; *

fórsitan pertransíssent ánimam nostram
aquæ intumescéntes.

Benedíctus Dóminus; *

qui non dedit nos in direptiónem déntibus eórum.

Anima nostra sicut passer erépta est *

de láqueo venántium:

láqueus contrítus est, *

et nos erépti sumus.

Adiutórium nostrum in nómine Dómini, *

qui fecit cælum et terram.

Qui confídunt in Dómino sicut mons Sion: *

non commovébitur, in ætérnum manet.

Ierúsalem, montes in circúitu eius, †

et Dóminus in circúitu pópuli sui *

ex hoc nunc et usque in sǽculum.

Quia non requiéscet virga iniquitátis
super sortem iustórum, *

ut non exténdat iusti ad iniquitátem
manus suas.

Bénefac, Dómine, bonis *

et rectis corde.

Declinántes autem per vias pravas †

addúcet Dóminus cum operántibus iniquitátem. *

Pax super Israel!