Dómine, Dóminus noster, *

quam admirábile est nomen tuum
in univérsa terra,

quóniam eleváta est magnificéntia tua *

super cælos.

Ex ore infántium et lactántium †

perfecísti laudem propter inimícos tuos, *

ut déstruas inimícum et ultórem.

Quando vídeo cælos tuos, ópera digitórum tuórum, *

lunam et stellas, quæ tu fundásti,

quid est homo, quod memor es eius, *

aut fílius hóminis quóniam vísitas eum?

Minuísti eum paulo minus ab ángelis, †

glória et honóre coronásti eum *

et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.

Omnia subiecísti sub pédibus eius, †

oves et boves univérsas, *

ínsuper et pécora campi,

vólucres cæli et pisces maris, *

quæcúmque perámbulant sémitas maris.

Dómine, Dóminus noster, *

quam admirábile est nomen tuum
in univérsa terra!

Exsultáte, iusti, in Dómino; *

rectos decet collaudátio.

Confitémini Dómino in cíthara, *

in psaltério decem chordárum psállite illi.

Cantáte ei cánticum novum, *

bene psállite ei in vociferatióne,

quia rectum est verbum Dómini, *

et ómnia ópera eius in fide.

Díligit iustítiam et iudícium; *

misericórdia Dómini plena est terra.

Verbo Dómini cæli facti sunt, *

et spíritu oris eius omnis virtus eórum.

Cóngregans sicut in utre aquas maris, *

ponens in thesáuris abýssos.

Tímeat Dóminum omnis terra, *

a fácie autem eius
formídent omnes inhabitántes orbem.

Quóniam ipse dixit, et facta sunt, *

ipse mandávit, et creáta sunt.

Dóminus díssipat consília géntium, *

írritas facit cogitatiónes populórum.

Consílium autem Dómini in ætérnum manet, *

cogitatiónes cordis eius
in generatióne et generatiónem.

Beáta gens, cui Dóminus est Deus, *

pópulus, quem elégit in hereditátem sibi.

De cælo respéxit Dóminus, *

vidit omnes fílios hóminum.

De loco habitáculi sui respéxit *

super omnes, qui hábitant terram,

qui finxit singillátim corda eórum, *

qui intéllegit ómnia ópera eórum.

Non salvátur rex per multam virtútem, *

et gigas non liberábitur
in multitúdine virtútis suæ.

Fallax equus ad salútem, *

in abundántia autem virtútis suæ non salvábit.

Ecce óculi Dómini super metuéntes eum, *

in eos, qui sperant super misericórdia eius,

ut éruat a morte ánimas eórum *

et alat eos in fame.

Anima nostra sústinet Dóminum, *

quóniam adiútor et protéctor noster est;

quia in eo lætábitur cor nostrum, *

et in nómine sancto eius sperávimus.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *

quemádmodum sperávimus in te.

Is 33, 2-10

Dómine, miserére nostri, *

te enim exspectávimus;

esto bráchium nostrum in mane *

et salus nostra in témpore tribulatiónis.

A voce fragóris fugérunt pópuli, *

ab exaltatióne tua dispérsæ sunt gentes.

Et congregabúntur spólia, sicut collígitur bruchus; *

sicut discúrrunt locústæ, ad ea discúrritur.

Sublímis est Dóminus, quóniam hábitat in excélso; *

implet Sion iudício et iustítia.

Et erit fírmitas in tempóribus tuis; †

divítiæ salútis sapiéntia et sciéntia: *

timor Dómini ipse est thesáurus eius.

Ecce præcónes clamábunt foris, *

ángeli pacis amáre flebunt.

Dissipátæ sunt viæ, *

cessávit tránsiens per sémitam;

írritum fecit pactum, *

reiécit testes,
non reputávit hómines.

Luget et elanguéscit terra, *

confúsus est Líbanus et obsórduit,

et factus est Saron sicut desértum, *

et exaruérunt Basan et Carmélus.

« Nunc consúrgam, dicit Dóminus, *

nunc exaltábor, nunc sublevábor ».

Is 33, 13-16

Audíte, qui longe estis, quæ fécerim, *

et cognóscite, vicíni, fortitúdinem meam.

Contérriti sunt in Sion peccatóres, *

possédit tremor ímpios.

Quis póterit habitáre de vobis
cum igne devoránte? *

Quis habitábit ex vobis
cum ardóribus sempitérnis?

Qui ámbulat in iustítiis *

et lóquitur æquitátes,

qui réicit lucra ex rapínis *

et éxcutit manus suas, ne múnera accípiat,

qui obtúrat aures suas, ne áudiat sánguinem, *

et claudit óculos suos, ne vídeat malum:

iste in excélsis habitábit, *

muniménta saxórum refúgium eius;

panis ei datus est, *

aquæ eius fidéles sunt.

Sir 36, 14-19

Miserére plebi tuæ,
super quam invocátum est nomen tuum, *

et Israel, quem coæquásti primogénito tuo.

Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ, *

Ierúsalem, loco requiéi tuæ.

Reple Sion maiestáte tua *

et glória tua templum tuum.

Da testimónium his,
qui ab inítio creatúræ tuæ sunt, *

et súscita prædicatiónes,
quas locúti sunt in nómine tuo.

Da mercédem sustinéntibus te, *

ut prophétæ tui fidéles inveniántur.

Et exáudi oratiónes servórum tuórum, †

secúndum beneplácitum super pópulo tuo, *

et dírige nos in viam iustítiæ,

et sciant omnes, qui hábitant terram, *

quia tu es Deus sæculórum.

Te Deum laudámus: *

te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, *

omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, *

tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim *

incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *

Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra *

maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus *

Apostolórum chorus,

te prophetárum *

laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus *

laudat exércitus.

Te per orbem terrárum *

sancta confitétur Ecclésia,

Patrem *

imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum *

et únicum Fílium;

Sanctum quoque *

Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, *

Christe.

Tu Patris *

sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *

non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, *

aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes, *

in glória Patris.

Iudex créderis *

esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *

quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis *

in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *

et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, *

et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies *

benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, *

et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto *

sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, *

miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *

quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: *

non confúndar in ætérnum.