Officium lectionis
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:
Ales diéi núntius
lucem propínquam prǽcinit;
nos excitátor méntium
iam Christus ad vitam vocat.
« Auférte — clamat — léctulos
ægros, sopóros, désides;
castíque, recti ac sóbrii
vigiláte; iam sum próximus ».
Ut, cum corúscis flátibus
auróra cælum spárserit,
omnes labóre exércitos
confírmet ad spem lúminis.
Iesum ciámus vócibus
flentes, precántes, sóbrii;
inténta supplicátio
dormíre cor mundum vetat.
Tu, Christe, somnum dísice,
tu rumpe noctis víncula,
tu solve peccátum vetus
novúmque lumen íngere.
Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:
Amóris sensus érige
ad te, largítor véniæ,
ut fias clemens córdibus
purgátis inde sórdibus.
Extérni huc advénimus
et éxsules ingémimus;
tu portus es et pátria,
ad vitæ duc nos átria.
Felix quæ sitit cáritas
te fontem vitæ, o Véritas;
beáti valde óculi
te speculántis pópuli.
Grandis est tibi glória
tuæ laudis memória,
quam sine fine célebrant
qui cor ab imis élevant.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Bráchium eórum non salvábit eos, sed déxtera tua et illuminátio vultus tui.
Deus, áuribus nostris audívimus; †
patres nostri annuntiavérunt nobis *
opus, quod operátus es in diébus eórum,
in diébus antíquis.
Tu manu tua gentes depulísti et plantásti illos, *
afflixísti pópulos et dilatásti eos.
Nec enim in gládio suo possedérunt terram, *
et bráchium eórum non salvávit eos;
sed déxtera tua et bráchium tuum
et illuminátio vultus tui, *
quóniam complacuísti in eis.
Tu es rex meus et Deus meus, *
qui mandas salútes Iacob.
In te inimícos nostros proiécimus, *
et in nómine tuo conculcávimus
insurgéntes in nos.
Non enim in arcu meo sperábo, *
et gládius meus non salvábit me.
Tu autem salvásti nos de affligéntibus nos *
et odiéntes nos confudísti.
In Deo gloriábimur tota die *
et in nómine tuo confitébimur in sǽculum.
Ant. Bráchium eórum non salvábit eos, sed déxtera tua et illuminátio vultus tui.
Ant. 2 Non avértet Dóminus fáciem suam a vobis, si revérsi fuéritis ad eum.
Nunc autem reppulísti et confudísti nos *
et non egrediéris, Deus, cum virtútibus nostris.
Convertísti nos retrórsum coram inimícis nostris, *
et, qui odérunt nos, diripuérunt sibi.
Dedísti nos tamquam oves ad vescéndum *
et in géntibus dispersísti nos.
Vendidísti pópulum tuum sine lucro, *
nec dítior factus es in commutatióne eórum.
Posuísti nos oppróbrium vicínis nostris, *
subsannatiónem et derísum his,
qui sunt in circúitu nostro.
Posuísti nos similitúdinem in géntibus, *
commotiónem cápitis in pópulis.
Tota die verecúndia mea contra me est, *
et confúsio faciéi meæ coopéruit me
a voce exprobrántis et obloquéntis, *
a fácie inimíci et ultóris.
Ant. Non avértet Dóminus fáciem suam a vobis, si revérsi fuéritis ad eum.
Ant. 3 Exsúrge, Dómine, et ne repéllas in finem.
Hæc ómnia venérunt super nos, †
nec oblíti sumus te; *
et iníque non égimus in testaméntum tuum.
Et non recéssit retro cor nostrum, *
nec declinavérunt gressus nostri a via tua;
sed humiliásti nos in loco vúlpium *
et operuísti nos umbra mortis.
Si oblíti fuérimus nomen Dei nostri *
et si expandérimus manus nostras
ad deum aliénum,
nonne Deus requíret ista? *
Ipse enim novit abscóndita cordis.
Quóniam propter te mortificámur tota die, *
æstimáti sumus sicut oves occisiónis.
Evígila quare obdórmis, Dómine? *
Exsúrge et ne repéllas in finem.
Quare fáciem tuam avértis, *
oblivísceris inópiæ nostræ
et tribulatiónis nostræ?
Quóniam humiliáta est in púlvere ánima nostra, *
conglutinátus est in terra venter noster.
Exsúrge, Dómine, ádiuva nos *
et rédime nos propter misericórdiam tuam.
Ant. Exsúrge, Dómine, et ne repéllas in finem.
Fáciem tuam illúmina super servum tuum, Dómine.
Et doce me iustificatiónes tuas.
LECTIO PRIOR
De Epístola secúnda ad Corínthios
4, 5-18
Fragilitas et confidentia Apostoli
Fratres: Non nosmetípsos prædicámus sed Iesum Christum Dóminum; nos autem servos vestros per Iesum. Quóniam Deus qui dixit: « De ténebris lux splendéscat », ipse illúxit in córdibus nostris ad illuminatiónem sciéntiæ claritátis Dei in fácie Iesu Christi.
Habémus autem thesáurum istum in vasis fictílibus, ut sublímitas sit virtútis Dei, et non ex nobis. In ómnibus tribulatiónem pátimur, sed non angustiámur; aporiámur, sed non destitúimur; persecutiónem pátimur, sed non derelínquimur; deícimur, sed non perímus; semper mortificatiónem Iesu in córpore circumferéntes, ut et vita Iesu in córpore nostro manifestétur. Semper enim nos, qui vívimus, in mortem trádimur propter Iesum, ut et vita Iesu manifestétur in carne nostra mortáli. Ergo mors in nobis operátur, vita autem in vobis.
Habéntes autem eúndem spíritum fídei, sicut scriptum est: « Crédidi, propter quod locútus sum », et nos crédimus, propter quod et lóquimur, sciéntes quóniam, qui suscitávit Dóminum Iesum, et nos cum Iesu suscitábit et constítuet vobíscum. Omnia enim propter vos, ut grátia abúndans per multos gratiárum actiónem abundáre fáciat in glóriam Dei. Propter quod non defícimus, sed licet is, qui foris est, noster homo corrúmpitur, tamen is, qui intus est, noster renovátur de die in diem. Id enim, quod in præsénti est, leve tribulatiónis nostræ supra modum in sublimitátem ætérnum glóriæ pondus operátur nobis, non contemplántibus nobis, quæ vidéntur, sed quæ non vidéntur; quæ enim vidéntur, temporália sunt, quæ autem non vidéntur, ætérna sunt.
RESPONSORIUM
2 Cor 4, 6; Deut 5, 24a
Deus, qui dixit: « De ténebris lux splendéscat », * Ipse illúxit in córdibus nostris ad illuminatiónem sciéntiæ claritátis Dei in fácie Christi Iesu.
Ecce osténdit nobis Dóminus Deus noster maiestátem et magnitúdinem suam; vocem eius audívimus. * Ipse.
LECTIO ALTERA
Ex Epístolis sancti Ammónii eremítæ
(Ep. 12: PO 10/6, 1973, 603 – 607)
Deo proximi, medici animarum constituti sunt
Dilectíssimi in Dómino, vos scitis, facta prævaricatióne præcépti, ánimam non posse Deum cognóscere nisi seípsam ab homínibus et ómnibus occupatiónibus elongáverit. Tunc enim videt adversárium suum, quantópere sibi resístat. Viso autem adversário suo secum colluctánte eóque devícto secum aliquándo conflictánte, dein Deus hábitat in ea et ex tristítia in gáudium et exultatiónem transfórmatur. Quodsi autem in pugna superáta est, supervénit ei tristítia et tepor cum multis áliis rebus et moléstia génerum diversórum.
Huius causa Patres in erémo solitário modo vitam agébant, cum Elías Thesbítes, tum Ioánnes. Nolíte existimáre eos inter hómines iustos fuísse, eo quod inter hómines invénti sunt operántes ipsam iustítiam, sed prius in magno erant siléntio et hac ratióne accepérunt Dei virtútes, ut in eis hábitet, et tunc misit eos Deus inter hómines, postquam omnes virtútes assecúti erant, ut essent dispensatóres Dei et sanárent infirmitátes eórum. Médici erant enim animárum imbecillitátem eárum sanáre voléntes. Qua ígitur de causa e siléntio erépti ad hómines mittúntur, sed tunc demum mittúntur, quando omnes eórum infirmitátes sanátæ erant. Fíeri enim nequit, ut ánima ædificatiónis causa ad hómines mittátur, dum áliquas imperfectiónes hábeat. Qui autem ántequam perfectiónem consecúti sunt, proficiscúntur, próprio arbítrio véniunt, non vero Dei volúntate, Deus autem de his, qui huiúsmodi sunt, eos vitúperans dicit: « Ego — ait — non misi eos et ipsi currébant ». Quaprópter ne ánimam quidem suam possunt serváre, eo minus ánimas aliénas possunt ædificáre.
Qui vero a Deo mittúntur, non libénter elongántur a siléntio. Sciunt enim se in siléntio acquisiísse virtútem divínam. Attamen ne tales sint, qui Creatóri non obœ́diant, proficiscúntur ad ædificatiónem spiritálem ipsum imitántes: quemádmodum Pater misit Fílium suum verum de cælo, ut sanáret omnes morbos et infirmitátes hóminum. Scriptum est enim: « Hic dolóres nostros tulit et infirmitátes nostras portávit ». Quaprópter omnes sancti, qui ad hómines véniunt eos sanatúri, Creatórem imitántur in ómnibus, quo nempe modo digni efficiántur adoptióne filiórum Dei et, ut quemádmodum est Pater et Fílius, ipsi quoque sint in sǽculum sæculórum.
En, dilectíssimi, osténdi vobis siléntii virtútem, quómodo omni ex parte sanet et quómodo Deo accéptum sit. Quaprópter scripsi vobis, ut fortes vos exhibeátis in illa re, cui óperam datis, et sciátis ope siléntii profecísse omnes sanctos et ídeo virtútem divínam in eis habitásse et ídeo mystéria cæléstia eis indicásse et eius grátia totam vetustátem mundi huius profligásse. Et qui hæc scripsit vobis, ope ipsíus pervénit ad hanc mensúram.
Multi autem sunt hac ætáte anachorétæ, qui non possunt in siléntio perseveráre, quóniam non póterant víncere voluntátem suam. Et ídeo assíduo inter hómines hábitant, qui néqueunt se ipsos contémnere et consuetúdinem humáni géneris fúgere et in pugna luctári. Proptérea, relícto siléntio, restant se cum propínquis suis consolántes toto vitæ suæ témpore. Et ídeo non sunt dignáti suavitáte divína, nec eo ut in eis inhábitet virtus divína. Apparénte enim eis virtúte, ínvenit eos consolántes se sǽculo tabernáculi huius et passiónibus ánimæ ac córporis, nec proínde potest descéndere super eos; immo neque amor pecúniæ et vana hóminum glória et omnes infirmitátes ánimæ et occupatiónes sinunt virtútem divínam descéndere super eos.
Vos autem fortes vos exhibeátis in illa re, cui óperam datis. Qui enim a siléntio recédunt, non possunt superáre passiónes suas, nec possunt pugnáre contra adversárium suum, cum sint passiónibus suis súbditi; vos autem et passiónes superátis et virtus divína vobíscum sit.
RESPONSORIUM
Phil 3, 8bc. 10b; Rom 6, 8
Omnia detriméntum feci, ut Christum lucrifáciam. * Ad cognoscéndum illum et virtútem resurrectiónis eius et communiónem passiónum illíus.
Si mórtui sumus cum Christo, crédimus quia simul étiam vivémus cum Christo. * Ad cognoscéndum.
ORATIO
Orémus.
Deus, qui sanctum Sarbélium, presbýterum, ad singulárem pugnam erémi vocásti et omni génere pietátis imbuísti, concéde nobis, quǽsumus, ut imitatóres domínicæ passiónis effécti regno eius mereámur esse consórtes. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2024 J. Vidéky